Je veilig voelen is heel persoonlijk. In feite wil je je natuurlijk altijd en overal veilig voelen, op straat, thuis, op de werkvloer of als je ’s avonds door een donker bos fietst. De overheid en bedrijven nemen maatregelen om ervoor te zorgen dat jij je veilig kunt voelen. Maar je kunt jezelf niet alleen maar veilig denken. Uiteraard hebben je gedachten effect op hoe jij je voelt. En als we dan kunnen concluderen dat je veilig voelen zowel met gedachten als met gevoel te maken heeft, is het goed om beide onder de loep te nemen als we het over veiligheid hebben. In onze samenleving zijn we geneigd om het voelen (dat wat in het lichaam gebeurt) ondergeschikt te maken aan onze denkprocessen. De ratio wordt opgehemeld, waardoor onze gevoelens en lichamelijke gewaarwordingen eigenlijk genegeerd worden. Denk maar eens aan de lessen die op onze basisscholen worden gegeven. Sport en beweging zijn in de afgelopen decennia meer en meer naar de achtergrond verdwenen. En wat leren kinderen eigenlijk over hun gevoelens en emoties? Is daar überhaupt wel ruimte voor?
Basisveiligheid vanuit huis. Het is belangrijk te weten dat je jouw ‘basisgevoel’ van veiligheid van huis uit hebt meegekregen. Misschien ben je in een warm en liefdevol gezin opgegroeid. Maar het kan ook zijn dat er veel geruzied werd, dat er sprake was van lichamelijke of emotionele mishandeling en dat jij je al van jongs af aan niet veilig hebt gevoeld. Dan heeft dat op latere leeftijd invloed op jouw lichaamsspanningen en op de manier waarop je voor jezelf veiligheid probeert te vinden. Jouw huidige gevoel van veiligheid heeft te maken met je verleden. De spanning in je lichaam en je gedachten zijn daardoor gevormd. Opgroeien komt eigenlijk voor iedereen wel met momenten van onveiligheid. Jouw ouders zijn vast niet perfect geweest, niemand is immers perfect. Dus velen van ons zijn iets tekort gekomen, of dat nu psychisch, emotioneel, of lichamelijk is. Als kind heb je manieren gevonden om dit gebrek te compenseren. Je zocht je toevlucht in eten, je wist hoe je jezelf onzichtbaar kon maken, of hoe je je kon dissociëren (ontkoppelen). Dit soort gewoontes blijven ons de rest van ons leven achtervolgen als we er niets aan doen. Jezelf onveilig voelen is geen rationele keuze.
Veiligheid zit niet alleen in de externe omstandigheden, maar ook in de innerlijke beleving. In je gevoelswereld, in je zenuwstelsel en in je gedachten. Je lichaam liegt nooit over hoe het zich voelt. Wat ben ik blij dat ik op relatief jonge leeftijd yoga ben gaan beoefen, want yoga gaat eigenlijk over thema veiligheid in jezelf. Het autonome zenuwstelsel controleert en coördineert alle automatische functies van het lichaam, zoals de hartslag, spijsvertering en ademhaling. Over deze handelingen hoeven we nooit bewust na te denken en we lijken er ook nauwelijks invloed op te hebben, maar dat hebben wel middels de eeuwenoude yoga en ademoefeningen. Veiligheid bereikt men niet door muren te bouwen, maar door de deuren/weerstanden in jezelf te openen.
Als je veiligheid zoekt in het leven, kun je beter leren leunen op elkaar, dan je af te sluiten en het alleen te doen.
Wat is het toch fijn als iemand tegen je zegt: En ik weet, ik weet het, je houdt van mij! Dat geeft veel veiligheid, je kunt het dus niet genoeg tegen je geliefden zeggen, ja ik weet het, je houdt van mij! Meau zingt het prachtige ‘Lippen schweigen’ van Léhar in Beste Zangers. Een muziekstuk dat Marco Bakker in heel Europa heeft gezongen. Uiteraard heeft Meau er helemaal haar versie van gemaakt, wat een talent.
Jacqueline Etman, sedert 9 jaar columniste van de nieuwsbrief, getrouwd met Ton, moeder van Maud, werkzaam geweest als doktersassistente, volgde daarnaast onderwijs in de sociale dienstverlening en het maatschappelijk werk en studeerde op latere leeftijd af in de theologie als geestelijk verzorger/pastoraal werker. Schrijven, zingen en cabaret hebben een speciaal plekje bij haar. Haar column is gelijk aan het maandelijkse thema, klik op de link: column 102
Vrede is niet samen aan dezelfde kant staan. Vrede is de ruimte er tussen, tussen twee zienswijzen.
Terugblik op de Vredesweek in de 2e week van september. Het thema veiligheid en vrede kun je als het ware niet van elkaar scheiden, we hebben ze namelijk allebei nodig! Na een dieptepunt van heel weinig bezoekers vorig jaar, hebben we als werkgroep onze schouders eronder gezet voor een andere aanpak.
We zijn begonnen met de Korendag op zaterdag 16 september in theater de Bussel. Vier koren uit Oosterhout en Dorst en de balletgroep van H19 onder leiding van Maryjane van Baal, maakte er een ware happening van! In totaal kwamen er heel wat meer bezoekers luisteren en kijken. We hadden ook een aantal leerlingen van het Oelbert gymnasium uitgenodigd die een vredesbrief voor hebben gelezen. Zie bijgevoegde link om de gedichten te lezen. Vredesbrieven op de korendag 16 september
De oecumenische dienst in de Vredeskerk op zondagmorgen, werd ook goed bezocht en ook daar stond de vrede centraal. Er was een inspirerende preek van diaken Peter Hoefnagels en vredevolle woorden van dominee Bernadette de Groot.
Maandagavond vond de lezing plaats van Ds. Bram Grandia en deze werd ook goed bezocht. Het was een boeiende lezing en hij had een interessante folder bij zich die ik graag met jullie wil delen. De folder wil hulp bieden bij het gesprek over de vragen die de oorlog in Oekraïne bij velen oproept en over de richting van het defensiebeleid in de toekomst. Rode draad is daarbij dat meer wapens geen antwoord zijn op de bedreigingen van dit moment. Integendeel: op diverse manieren vergroten ze de problemen. De enige winnaars zijn degenen die uit zijn op een steeds grotere confrontatie tussen Oost en West. En natuurlijk de wapenindustrie. Klik op: De folder
Donderdagmiddag en avond de indrukwekkende documentaire van Aleksei Navalny in theater de Bussel. Henk Berflo sprak het voorwoord van de film en gebruikte de mooie woorden dat we naar de vredesapostel keken anno 2023. Iemand zei: Intrigerend, bijzonder en eigenlijk onvoorstelbaar dat het zo ‘werkt’ in deze wereld, zei een bezoeker.
Zaterdagmiddag de vredeswandeling, langs de moskee en de kloosters in de Heilige driehoek. We waren met 30 wandelaars en iedereen kreeg een quote met daarop een vraag en de antwoorden werden gedeeld met elkaar. We kregen van de zusters en broeder van de kloosters een inspirerend woord van vrede mee voor onderweg.
Zondagavond de afsluitende oecumenische viering in de Paulusabdij door Chemin Neuf. Broeder Karol en zuster Ruth hadden een inspirerende dienst in elkaar gezet voor ons, met zang en een bijzondere krachtige boodschap van zuster Allegria, uit Burundi. Vrede begint bij jezelf.
De grootste gevangenis in ons leven is ‘hoe het zou moeten zijn’.
Ieder mens wil zich veilig voelen in de wereld, het is de allereerste primaire behoefte. Wanneer je in een relatief veilige wereld leeft, zoals in Nederland en er geen werkelijke dreiging of gevaar is, maar je je wel vaak onveilig voelt, dan is er een gebrek aan innerlijke veiligheid. Een chronisch gevoel van gevaar en onveiligheid is meestal een gevolg van bepaalde gebeurtenissen of een onveilige jeugd, wanneer b.v. een van ouders vaak angstig is. Wanneer je opgroeit in een veilige omgeving waarin je je opvoeders kon vertrouwen, ontwikkel je vanzelf een innerlijk gevoel van veiligheid.
Wanneer je basisgevoel onveilig is dan heb je waarschijnlijk onbewust een scanapparaat ontwikkeld. Je scant onbewust door het zien en voelen wat erin de omgeving gebeurt, hoe mensen erbij zitten en of ze wel of niet een bedreiging, c.q. een spanning vormen. Je hebt waarschijnlijk als kind geleerd om de situatie in te kunnen schatten en dat doe je nu automatisch. Via controle over de omgeving probeer je een gevoel van veiligheid voor jezelf te creëren.
Veel mensen die hoog sensitief zijn hebben moeite om zich helemaal veilig te voelen, doordat ze zoveel emoties en spanning oppikken van anderen. Herken je dit en heb je de neiging om dan uit je eigen energie te gaan? Dan is dit een schijnveiligheid omdat emoties en spanning van anderen nog steeds binnenkomen. Het is alsof je je eigen huis verlaat, op zolder gaat zitten terwijl de deur nog steeds open staat. Iedereen kan binnenkomen. De enige manier om dat te voorkomen is juist door totaal aanwezig te zijn in je huis en je huis verstevigen en verdedigen. Thuiskomen in je lichaam en je stevig voelen als een gewortelde boom, dat is gronden. Gronding geeft je kracht, stabiliteit en veerkracht. Gevoelens van onveiligheid hebben dan minder vat op je. In de yogalessen doen we veel grondingsoefeningen.
Veel mensen hebben, om zichzelf te beschermen, onbewust een dikke muur om zichzelf heen gebouwd. De muur voelt veilig maar zorgt ervoor dat je onbereikbaar bent. Mensen krijgen je niet echt te zien, ook al voel je je relatief veilig. Je verstoppen achter een muur geeft je eerder een eenzaam en onbereikbaar gevoel. Een muur bouw je om je gevoelens, emoties en je kwetsbaarheid te beschermen. Er kan niets meer naar buiten komen en van buiten niets meer naar binnen. Met andere woorden, mensen kunnen je niet raken. Dan leef je niet meer volledig en ontspannen. Er zijn tal van strategieën om een muur om jezelf heen te bouwen:
Je benadert het leven rationeel – Je benadert het leven kritisch – Je staat nergens lang bij stil.
Zodra het spannend wordt ben jij weg – Je houdt het oppervlakkig en/of gezellig.
Zodra het serieus wordt maak je een grapje – Je beschouwt het leven vanaf een afstand.
Je beschouwt het leven gelaten of onverschillig – Het gaat standaard goed met je.
Er kunnen verschillende oorzaken en redenen zijn waardoor je een muur bent gaan bouwen en emotioneel op slot bent geraakt. Je bouwde een muur om je hart om dit hart te beschermen, maar de muur werkt nu tegen je. Je bent de sleutel kwijtgeraakt naar je emoties en gevoelens. Herhaaldelijk krijg ik de vraag hoe kan ik me open stellen? Kon ik dat maar, dat zou geweldig zijn. Of ik krijg de vraag hoe kan ik de muur afbreken? Mijn antwoord is dan; steen voor steen. Maar dat gaat pas als je weet waar de muur precies van gemaakt is. Als je weet welke hier boven geschreven strategieën je toepast, dan kun je je daar bewust van worden en het langzaamaan afbreken, zodat je tevoorschijn kunt komen en mensen jou weer emotioneel kunnen bereiken.
Veiligheid is geen luxe, het is een noodzakelijkheid voor de mensheid om te kunnen overleven. Dalai Lama.
Alexia Chellun’s opzwepende muziek en tekst straalt warmte, mededogen en vreugde uit. Ze is een veelzijdig artiest en produceert muziek in meerdere genres die luisteraars over de hele wereld raken. Ze is net zo nieuwsgierig naar de diepste levensfilosofieën als naar de laatste voetbaluitslagen. Ze is van Griekse afkomst, maar woont haar hele leven al in Sussex in England. De kracht van liefde is hier en nu, de kracht van het nu is hier. De kracht van jou en mij is hier om magie op aarde te creëren.
Zaterdagavond 23 December de 5de Herderstocht in Oosterhout. We vertrekken om 19.00 uur, met alle kinderen en ouders en grootouders uit de omgeving van Oosterhout op het parkeerterrein van de Paulus Abdij in de Hoogstraat 80 in Oosterhout. We lopen 1.2 km met de kinderen met lampionnen en zaklampen (breng mee), door de wijngaard van de Heilige driehoek en we komen onderweg musicerende herders tegen. En we eindigen in de warme kapel van het Catharinadal waar het kerstverhaal (kort) bij de kerststal verteld wordt. In de kerk zingt Frans Brekelmans bekende kerstliedjes. De tocht duurt ongeveer een uur in totaal. En dan kan het kerstfeest pas echt beginnen! Je hoeft je niet op te geven en er zijn geen kosten aan verbonden, Een kleine gift voor de Heilige driehoek is welkom, iedereen mag meelopen! Organisatie is ondergetekende samen met Jacqueline Etman (columniste) en andere vrijwilligers, Zegt het voort, zegt het voort! Informatie via 06-25276590.
Uiteindelijk is ons leven niets anders dan de constante zoektocht naar veiligheid, genegenheid en betekenis. Ernst Ferstl.
De kluis. Ieder mens kent lichamelijke sensaties: het lichaam laat zich horen voordat we het beseffen. We ervaren ze als emoties waarbij we kunnen doen alsof ze er niet zijn en op deze manier een opslag voor oude emoties aanleggen. Na jaren zit die opslagplaats vol met zaken die niets meer te maken hebben met het leven op dat moment. Het wordt steeds moeilijker om de juiste emotie op het juiste moment en in de juiste verhouding te uiten. Gevoelens zijn onze bewust geworden emoties, waar we over kunnen praten. Ze zijn essentieel voor onze gezondheid en ons welzijn. Hoe lastig het soms is, ze zijn nuttig. Angst beschermt je, boosheid verdedigt je, verdriet helpt je bij het ontladen.
Soms kunnen we door omstandigheden niets anders dan gevoelens tijdelijk opslaan in een soort interne kluis. Deze kluis heeft dikke deuren en een geheime code. Dan is het wachten op iemand die de juiste code vindt en tot het moment dat een gebeurtenis of herinnering ervoor zorgt dat de code ontcijferd wordt en de kluisdeur niet meer dicht kan blijven. Vaak komen deze gevoelens dan min of meer vervormd uit de kluis, maar dat kan ook niet anders als ze daar zolang gelegen hebben. Als gevoelens niet kunnen stromen en we onze lijfelijke gewaarwordingen negeren dan vervormen onze gevoelens en zijn ze niet meer functioneel. Dan is het nog moeilijker jezelf te begrijpen en voor andere wordt het helemaal een opgave. Riet Feddelaers- Jaspers. https://www.omgaan-met-verlies.nl
De toekomst van vrede en welvaart die we zoeken voor alle volkeren van de wereld heeft een basis nodig van tolerantie, veiligheid, gelijkheid en rechtvaardigheid. Kofi Annan.
Van oorsprong is Gina Niederhumer Duits, maar ze woont al heel lang in het prachtige Zuid-Afrika. Ze was 40 jaar getrouwd en is alsnog gescheiden. En dat proces heeft erin gehakt, ze heeft veel van zich af geschreven, is ouder en wijzer geworden. Door veel met anderen te delen wat haar pijn was, kwam ze bij de kracht in zichzelf. Ze zocht naar het huis waar ze zich veilig voelde en ze vond het huis in haar lichaam en kwam tot de voor haar belangrijke zin: Laat het maar gaan, voorzichtig.
VERSTOPPERTJE
als vanzelf
op mijn hoede
en wanneer
het veilig voelt
weer tevoorschijn komen
zoals ik ben bedoeld
Vian Moo – www.fijnzinnigeteksten.nl
Niets geeft een bevredigender gevoel dan ’s nachts veilig en warm in bed te liggen, terwijl buiten de wind huilt.
Cor Roeven met zijn partner Joyce. Ze hebben meer in de nieuwsbrief gestaan. Joyce is ongeneeslijk ziek en Cor en Joyce zijn samen heel muzikaal op hun eigen unieke wijze. Ze schrijven, zingen en musiceren hun eigen troostmuziek, waar ook anderen mensen om hen heen veel troost, kracht en steun van ondervinden. Als je bij YouTube Cor Roeven intikt krijg je al hun nummers te horen. Ik wens ook iedereen een mooie kerst om nooit te vergeten.
Podcast met Monique van den Heerik, 54 jaar en docent Nederlands op een middelbare school en collega yogadocent bij inloophuis Poppy’s en sinds september verzorgd Monique op dinsdagavond yogalessen in het Stiltecentrum. Klik op het witte pijltje achter de drie puntjes.
