Meer gaan delen. We mogen afscheid gaan nemen van onze oude manier van denken, een manier die huist in een oeroud gedeelte van onze hersenen. Het is het gedeelte waar dualiteit woont: goed of kwaad, lelijk of mooi, dik of dun, groot of klein…. En nu komt het; hoe drukker je het hebt, hoe meer je opereert vanuit dit gedeelte in de hersenen. Stress en werkdruk maken ons dus een beetje primitief. we denken zoals een oermens denkt aan een prooi of een tegenstander. Vriend of vijand, de pandemie en de media laat ons dagelijks zien dat er qua denken niet veel is veranderd.
Juist om die reden is de behoefte aan een nieuwe manier van denken zo groot. De nieuwe manier van denken noemde Marshall Rosenberg de grondlegger van de geweldloze communicatie: Natural giving. Op een natuurlijke manier een bijdrage leveren aan de medemens die in nood is of die behoefte heeft aan een luisterend oor. Marshal gebruikte in zijn lessen altijd twee dieren, de jakhals die symbool staat voor het oeroude denken in dualiteit, in macht, in angst, in gelijk of ongelijk, in straf of beloning, in manipulatie of de eerste klap is een daalder waard, in oordelen en classificeren. En de giraf die staat voor het nieuwe denken in delen, de dialoog aangaan, niet oordelen, observeren, gevoelens delen, waarnemen zonder te oordelen, tegemoet komen in elkaars behoeften, naar elkaar luisteren en op een natuurlijke wijze de jakhals in jezelf leren kennen. Waar de jakhals onrustig is en altijd klaar voor de aanval en enorm op zijn hoede is en dus bijna nooit tot rust komt, de giraf rustig, brengt zijn geest tot rust door bijvoorbeeld stilte, wandelen in de natuur, meditatie en yogaoefeningen. Want dan komen de hersengolven tot rust en dan pas kun je bij het gevoel komen open te staan voor andere mensen, andere religies, anders denkende mensen zonder te oordelen.
Juist nu in deze bijzondere coronatijd, tussen de computers, volle agenda’s en al die dingen die spelen in het leven van jezelf, van je familie en de wereld waarin we leven word je in in de richting van angst, snel en haast geduwd. Je hebt het te druk en daardoor geen tijd of ruimte om open te staan.
Zoek ruimte voor jezelf, creëer ruimte in je geest en de nieuwe mind zal voorzichtig in werking gezet worden. Je zou kunnen doen alsof je op vakantie bent, dan zie je andere mensen, ander gedrag, eet je anders. In een andere land vinden we het meestal erg leuk. Dus gun jezelf een mind vakantie. Help jezelf een beetje door heel vriendelijk te zeggen: hoor ik daar een oude manier van denken?, als er een vernietigend oordeel klinkt. Ten diepste willen we allemaal naar een nieuwe manier van denken, voorbij onze ideeën over goed en kwaad, mooi en lelijk. Want daar vinden we de open plek voor ontmoeting, of hereniging, met iemand of iets….. Daar vinden we natural giving.
Het ultieme doel in het leven zou moeten zijn om alles te doen wat binnen ons vermogen ligt en om te delen wat goed en mooi is. Marshall Rosenberg.
Het wordt al een traditie in de nieuwsbrief, Tabee 2021, door Guus Meeuwis en Diggy Dex. Ze zijn in 2016 met dit initiatief begonnen en het is een mooie muzikale terugblik van 2021.
“Goedheid in woorden schept vertrouwen. Goedheid in denken schept diepzinnigheid. Goedheid in geven schept liefde.” Lao Tse.
Jacqueline Etman, sedert 6 jaar columniste van de nieuwsbrief, getrouwd met Ton, moeder van Maud, werkzaam geweest als doktersassistente, volgde daarnaast onderwijs in de sociale dienstverlening en het maatschappelijk werk en studeerde op latere leeftijd af in de theologie als geestelijk verzorger/pastoraal werker. Schrijven, zingen en cabaret hebben een speciaal plekje bij haar. Haar column is gelijk aan het maandelijkse thema, klik op de link: column 83
Het tegenovergestelde van armoede is niet rijkdom. Het tegenovergestelde van armoede is delen. John Lennon.
Delen is niet altijd even gemakkelijk. Op onze reis door India waren mijn vrouw en ik 2006 in Varanasi. Ik ging die middag alleen naar de Ghats, daar waar de lijkverbrandingen zijn langs de rivier de Ganges. Je mag geen foto’s nemen bij de crematies en ik doe mijn fototoestel in mijn rugzak. Er komt een student naar me toe die een gesprek begint en ik vraag meteen op de man af waar ik mee naar moet en wat hij me wil verkopen, zo gaat het namelijk vaak in India. Hij studeert in Varanasi en vindt het fijn om Engels met me te praten en hij vraagt waar ik naar toe ga. Ik vertel hem dan dat ik naar de crematies kom kijken. Hij vraagt vriendelijk of hij me rond mag leiden, want hij is ook vrijwilliger in het hospice van moeder Theresa. Hij vertelt dat de Hindoes geloven dat ze 7 levens hebben en dat het de grootste eer is wanneer je je na je laatste leven langs de heilige rivier de Ganges laat cremeren. Er zijn op dat moment 7 lijkverbrandingen bezig. Dit gaat hier dag en nacht door. We gaan de hospice binnen, niets geen luxe en er zit een oude vrouw in een hele kale kamer op haar dood te wachten. Een keer per dag komt er een verpleegster die deze mensen verzorgt. De student vraagt beleefd of ik vanuit mijn hart een donatie wil doen voor de kosten van het hout wat straks nodig is. 1 dollar is ook goed, meer mag ook! En ik voel me meteen ongemakkelijk!
We lopen naar de vrouw die op de grond zit en ik ga op mijn hurken zitten en ze pakt mijn handen vast en ze begint te praten en ik vraag de student om uitleg. Hij zei: ze zegent jou en dankbaar kijkt ze me doordringend aan en dit maakt best veel indruk en in het aankijken zit zoveel liefde en verdriet, dat de tranen over mijn wangen biggelen. Ik bedank haar en sta weer op en ze vraagt om nog een keer op mijn hurken te komen zitten: Nu zegt ze dat ze jou een goede progressie toewenst in al jouw werkzaamheden in het leven. Opnieuw bedankt ze me en na veel twijfelen betaal ik de student 50 dollar, daar kan ze de hele ceremonie van betalen. Ik kijk hem aan en vraag als ze gecremeerd is, dan wil ik graag dat je me een e-mail stuurt. En opnieuw bedankt ze me, maar nu bijna hysterisch, buigend, huilend en bedankend en ze wijst naar mijn hart. En we nemen afscheid en ik hoor alsmaar: Danyavad, danyavad, wat dankbaarheid betekent. Ik neem afscheid van de student met de opnieuw de vraag of hij me wil mailen. Als ik heel eerlijk ben, had ik geen e-mail verwacht.
Delen is niet altijd gemakkelijk en toen we s’ avonds op een bootje naar de indrukwekkende ceremonie keken die elke ochtend en avond wordt opgevoerd, kreeg ik een goed gevoel over het feit dat ik dit bedrag gegeven had. Ze heeft nog 3 maanden geleefd en ik kreeg netjes een mail van de student uit Varanasi, met nog veel Danyavad.
Freddy Mercury als zanger van de band Queen op het Live Aid concert in 1985 in het Wembley stadion in Londen. Toen we nog dicht tegen elkaar mochten staan, toen we nog dachten dat we met zijn allen gingen delen, opkwamen voor de arme landen. Bob Geldof maakte zichzelf door dit initiatief ineens onsterfelijk. Maar 37 jaar later is het nog meer nodig dat we gaan delen, anders redden we het niet!
Beste nieuwsbrieflezer u weet als geen ander, delen is de factor van verander. Delen is wat mensen verbindt, delen maakt ons allen goed gezind. Delen zorgt dat wij er als mens toe doen, delen is helen daarom is het zo inspirerend om te doen!
In Oosterhout is in 2014 een inspirerend initiatief genomen; Oosterhout voor elkaar, dit is een onderdeel van Surplus Welzijn, dit is hét centrum voor vrijwillige inzet in Oosterhout. Op www.oosterhoutvoorelkaar.nl brengen ze alle vraag en aanbod op het gebied van vrijwillige inzet bij elkaar zodat er altijd iets te vinden is dat bij je past. En we maken het leuk, makkelijk en betrouwbaar om dat te vinden. Oosterhout voor elkaar vormt de schakel tussen mensen met een vraag, vrijwilligers en maatschappelijke organisaties. Zowel inwoners als (vrijwilligers)organisaties kunnen hier hun vraag of aanbod plaatsen, structureel of incidenteel, klein of groot. Zoek je bijvoorbeeld iemand die regelmatig een kopje koffie met je wil drinken, of je eens in de zoveel tijd kan helpen met je tuin? Je wilt graag als vrijwilliger aan de slag bij een sportvereniging of je talenten inzetten als vrijwilliger in de buurt? Dat kan allemaal via Oosterhout voor elkaar! In elke woonplaats in Nederland bestaat maatschappelijk werk.
Woorden waren aanvankelijk magisch en tot de dag van vandaag hebben woorden veel van hun magische kracht behouden. Met woorden kunnen mensen elkaar tot het grootste geluk of tot de grootste wanhoop brengen. Met woorden delen leraren hun kennis met leerlingen, brengen sprekers hun toehoorders in vervoering en beïnvloeden hun oordeel en hun beslissingen. Woorden roepen emoties op en zijn het universele middel waarmee wij onze medemensen beïnvloeden. Sigmund Freud.
Antoinette Pienaar (1961) is Zuid Afrikaanse en studeerde drama aan de universiteit en was een succesvolle zangeres, actrice en schrijfster. Ze is vooral bekend geworden als radio presentatrice, samen met het haar oom. Ze heeft veel mensen geïnspireerd die het niet breed hadden. In 2001 heeft ze hersen malaria opgelopen en ze is genezen door het gebruik van kruiden. Ze is nooit getrouwd. Hier vertelt ze heel mooi waar het leven om gaat, ze deelt haar geheim.
Lieve toekomstige luisteraar, is er iets wat we op dit moment met zijn allen meer nodig hebben dan verbinding, liefde en ontspanning? Precies dát brengen wij met onze muziek. Bezielde klanken en intieme liedjes die recht in het hart raken. Live, in contact met mensen ervaren we keer op keer wat onze muziek brengt op dieper niveau. Daarom willen we nu dolgraag onze muziek delen met iedereen. Beschikbaar voor de hele wereld. En hierbij vragen we om jouw hulp. Wie zijn wij? Wij zijn Martine van Wensveen en Samantha Nice van Stem & Klankwerk. Een paar jaar geleden besloten wij onze muzikale werelden samen te brengen. Er ontstaat een liefdevolle en verbindende energie zodra wij samen komen en muziek maken. En weet je: wij worden hier zó intens gelukkig van om dit te mogen doen. Regelmatig wordt ons gevraagd of onze muziek ook online te beluisteren is. De behoefte om ook thuis te ontspannen bij onze muziek is blijkbaar groot. Zo groeide het verlangen om met elkaar de studio in te gaan om onze muziek op te nemen. Professionele, kwalitatief hoogstaande opnamen van onze muziek en hiermee zoveel mogelijk mensen bereiken. Om deze professionele opnamen mogelijk te maken zijn wij geheel afhankelijk van donaties en sponsorgeld. Help je mee? Elke bijdrage is welkom, groot en klein. Met jouw hulp maken wij onze muziek gratis beschikbaar voor de hele wereld. Dank je wel alvast voor je steun en bijdrage. We kunnen niet wachten om de studio in te gaan! Veel liefs, Samantha & Martine. https://www.doneeractie.nl/studio-opnamen-samantha-en-martine/-57610
“Niemand is ooit arm geworden door te geven.” Anne Frank.
Delen is onze grootste uitdaging de komende decennia. Op 23 september jongst leden, zat ik in de filmzaal van de Bussel, het theater in Oosterhout en zag ik de vredesfilm (in de vredesweek) The great green wall. Ik had hem zelf uitgekozen, maar hij was nog veel indrukwekkender dan ik had gedacht. Het gaf een duidelijk beeld waarom de grenzen van Europa onder druk staan en wat er nodig is om de mensen in Noord Afrika weer nieuwe perspectieven te bieden, door bijvoorbeeld het bouwen van een grote groene wal van 30 km breed en 8.000 km lang, want daar ging de film over. Maar dat is geen korte termijn oplossing, want die is er gewoon niet. Er zijn bijvoorbeeld hele opvangkampen in Zuid Soedan, waar ontheemden verblijven, dertig duizend mensen of meer, geen scholen, geen werk en in de regentijd onbereikbaar over de weg. Veel van de kinderen die daar zijn geboren, zullen er ook sterven. Wij, hier in Nederland, noemen dat opvang in de regio. En zo kan ik nog heel lang doorgaan met het benoemen van de grote verschillen waar we anno 2022 mee te maken hebben en dan heb ik het mondiale Corona probleem nog niet benoemd. Het verschil tussen arm en rijk is zo groot dat je dat nauwelijks met je denken kunt bevatten. De noodzaak om te delen is enorm groot geworden en een probleem waar we nog verschillende decennia mee te maken zullen hebben, wij ouderen niet zo lang meer, maar onze kinderen en kleinkinderen wel. Ik hoop dat ze over 20 jaar kunnen zeggen, gelukkig zijn we in de jaren ’20 wakker geworden! Voor nu wil ik graag het gebed van kalmte van Franciscus met jullie delen, want dat inspireert mij om bij mijn eigen kracht te blijven en niet te worden opgeslokt door alle negatieve berichtgevingen van dit moment.
God of bron, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen en schenk mij de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en wijsheid om tussen deze twee een onderscheid te maken.
Om één dag tegelijkertijd te leven. Om van één moment tegelijkertijd te genieten. Om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede.
Om deze turbulente wereld, net zoals Jezus, Boeddha en Mohamed deed, te aanvaarden zoals hij is, niet zoals ik zou willen. Om erop te vertrouwen dat alles goed komt en dat we allemaal de liefde mogen ontmoeten, die zij hebben laten zien.
De Dijk uit Amsterdam, bestond afgelopen jaar 40 jaar! Huub van de Lubbe is de gepassioneerde zanger en wat een mooie tekst voor de nieuwsbrief.
“Wat we ontvangen zit in datgene wat we geven.” Franciscus van Asissi.
Lezen in Tibetaanse boek van leven en sterven, waarom? Wat brengt dat? We zijn hiermee in 2012 in de Mariakerk begonnen. Nu lezen we nog ieder halfjaar 4 x gezamenlijk op dinsdagmiddag in dit bijzondere boek. De data voor het komende najaar zijn: 15 maart – 29 maart – 19 april – 17 Mei. Kosten zijn 7.50 per keer of 25 euro ineens. Aanvang 14.00 t/m 16.00 uur. De locatie Ridderstraat 71 in Oosterhout. Je bent van harte welkom! Geef je wel even op via telnr. 06-25276590 (Piet van der Pluijm). Informatie lezen in het boek
Geen enkele natie kan voor zijn eigen veiligheid zorgen door de heerschappij over alle anderen na te streven. We delen allemaal de verantwoordelijkheid voor elkaars veiligheid en alleen door te werken aan elkaars veiligheid, kunnen we hopen een blijvende veiligheid te bereiken voor onszelf. Kofi Annan.
Weliswaar is kerstmis als voorbij, maar het is een te mooi verhaal om het niet in de nieuwsbrief te plaatsen en trouwens drie koningen moet nog komen. De tekst is van Jacqueline Etman, (onze columniste) gelezen door mij en de Priorin Maria Magdalena, met muzikale ondersteuning van Frans Brekelmans. Opgenomen in het Sint Catharinadal voor de ORTS door Toon Braat.
We kunnen niet iedereen helpen, maar iedereen kan iemand helpen.
Kennismaking geweldloze communicatie op vrijdagavond 11 en zaterdag 12 Maart. De geweldloze communicatie is effectief bij het oplossen van conflicten, in de opvoeding, het eigen groeiproces, in relaties en op het werk. Deze tweedaagse kennismaking met de geweldloze communicatie wordt verzorgd door yoga- en ontspanningsdocent Piet van der Pluim. Datum: vrijdagavond 11 maart van 20.00 tot 22.00 uur en zaterdagochtend 12 maart van 09.00 en tot 16.00 uur. Plaats: Ridderstraat 71 in Oosterhout. Kosten 75 euro, eigen lunchpakket meenemen, voor thee en koffie wordt gezorgd, inclusief syllabus. Tussen de middag maken we een kleine wandeling. Voor alle informatie en opgave: pietvanderpluijm@hetnet.nl Informatie Workshop Geweldloos Communiceren
VAARWATER
met zijn allen
de boot in gegaan
dezelfde slagregen
tegen ons aan
deze striemen
tekenen de tijd
laten we roeien
met onze riemen
wereldwijd
Vian Moo www.fijnzinnigeteksten.nl
Waarom delen zo belangrijk is! Omdat we door te delen ons zelf kunnen ontplooien. Het is ook goed voor onze (klein)kinderen, want zo werken ze mee aan een betere wereld. Delen maakt en geeft waarde aan je leven. Hoe meer je aan anderen geeft, hoe meer leven je zelf ook zal ontvangen. Delen is een essentiële sociale vaardigheid die helpt om gezonde, sterke relaties op te bouwen en bij te dragen tot het welzijn en geluk van de gemeenschap. Ontdek zelf de waarde van delen en het belang om deze waarde aan onze kinderen en kleinkinderen door te geven.
Ware liefde en vriendschap is gebaseerd op delen, op het elkaar aanvaarden ondanks eventuele verschillende standpunten en op de waarde van wederzijdse hulp. Om deze reden is het essentieel om kinderen de hoge waarde te leren die ‘delen’ in ieders leven brengt. Een wereld zonder delen is niet voor te stellen. Families, dorpen en steden zouden niet meer bestaan. Kennis zou geheim worden gehouden en niet worden overgedragen. Delen is belangrijk, zelfs fundamenteel om als mensheid te overleven.
Voor de kleintjes is het leren delen van hun spullen de eerste stap om de echte waarde van ‘delen’ te bepalen. Hoe vaak hebben we niet opgemerkt dat kinderen ruzie maakten om een stuk speelgoed en herhaalden: “Dit is van mij!” We moeten kinderen uitleggen hoe belangrijk het is om te delen zonder hun gedrag te forceren, ook al weten we heel goed dat het niet altijd gemakkelijk is om kinderen dit te laten begrijpen.
Dit proces kan worden ondersteund door ons eigen gedrag als volwassenen . Wat we doen en hoe we met anderen omgaan, heeft een grote invloed op de groei van kinderen. Kleine gebaren zijn al voldoende om kinderen waardevol gedrag te leren. Leren delen is een daad van liefde voor onze kinderen en onze toekomst. Delen betekent ook dat je weet hoe je relaties kunt opbouwen en voor het geluk van anderen kunt zorgen. Een paar vrijblijvende tips.
Laten we leren om te helpen aan degen die dat het hardst nodig hebben, bv iemand voor laten gaan aan de kassa in de supermarkt, of opstaan in de bus voor iemand anders.
Het delen van tijd met en aandacht geven aan de mensen van wie we houden.
Het delen van onze spullen met anderen, zodat we het goede voorbeeld geven aan onze kinderen.
Laten we kinderen uitleggen hoe belangrijk het is om gevoelens, gedachten en meningen te delen met de mensen van wie we houden.
Laten we kinderen de waarde van dingen bijbrengen zodat ze er respectvol en met zorg mee om gaan.
Bereid gezonde snacks voor je (klein)kinderen en vraag hen om het met hun vriendjes en klasgenoten te delen.
Help gezinnen in moeilijkheden en nodig ook de kinderen uit om een handje toe te steken.
“Het is niet hoeveel we geven, maar met hoeveel liefde we geven.” Moeder Theresa.
Stef Bos, zong op 12 december dit mooie lied bij de V.R.T. Het wordt inderdaad hoog tijd dat we zeggen ‘genoeg is genoeg’ Het wordt tijd dat we elkaar helpen in plaats van altijd met dat vingertje te wijzen. Het wordt hoog tijd dat we uit onze angst komen, elkaar omarmen en de wereld gaan veranderen.
Iemand ontzien is iemand niet zien! Deze quote was van Hannie Nagelkerke in de jaren ’80 en deze kwam enorm hard binnen bij mij! Want in ontzien was ik destijds een kanjer en dit gebeurt eerlijk gezegd soms nog wel eens. Herken jij het ook dat je uiteindelijk toch maar niet zegt dat je je irriteert of dat je best wel teleurgesteld of gekwetst bent. Je slikt het liever weg dan je kwetsbaar op te stellen. Want misschien vindt de ander je wel zwak of een zeur. Maar wanneer de relatie je dierbaar is, kun je wel denken dat je daarmee de ander spaart, terwijl je onbewust toch wat afstandelijker wordt. Er staat iets in de weg wat niet uitgesproken is en dat zal voelbaar zijn in je doen en laten ten aanzien van de ander. Waarom is het zo moeilijk om je emotioneel open te stellen? Om te delen?
Oefening: Neem eerst de tijd om je gevoelens zelf te omschrijven. Welk verlangen of behoefte vraagt om aandacht? Wat heb je nodig? Zou het delen van je gevoelens bijdragen aan je verlangen en behoefte? Zou het uiten van je gevoel je opluchten? Wat is een goed moment om je gevoelens te delen? Voel je je veilig bij diegene om je gevoelens te delen? Vertrouw je erop dat diegene zorgvuldig met je omgaat als je je emotie uit?
Om te voorkomen dat je dingen gaat zeggen waar je later spijt van krijgt of dat je teleurgesteld wordt door de reactie van de ander kan het handig zijn om je gevoelens eerst te delen met iemand die buiten de situatie staat. Is er niemand op dat moment zou je je verhaal op kunnen schrijven alsof je die persoon een brief schrijft waarin je ongecensureerd je gevoelens uit. Wanneer je je hart op papier lucht, zijn de scherpe kantjes er meestal wel af. Uiteraard ga je deze brief niet versturen
Niemand kan ruiken wat er door je heen gaat, wat je voelt. Wellicht merkt iemand op dat je opvallend stil bent, onrustig rondloopt of wat gespannen bent, maar dat maakt niet duidelijk wat je dan precies voelt. Vermijd lange verhalen. Bij het uiten van wat je voelt heb je maar weinig woorden nodig. Als je zegt: Ik ben verdrietig, ik ben teleurgesteld, ik ben boos etc., maak je met een paar woorden duidelijk wat je voelt. Het omzetten van gevoelens in woorden is een van de meest krachtige manier van communiceren en het zorgt voor een emotionele verbinding. Bv als iemand zijn excuses aanbiedt voor iets wat diegene heeft nagelaten of veroorzaakt en zegt ‘Het spijt me dat ik je heb gekwetst’, kan dit een manier zijn om weer dichter bij elkaar te komen. Het gaat erom dat je je op zo’n manier uit dat die respectvol is naar de ander en recht doet aan wat jij voelt. Neem de tijd om zorgvuldig je woorden te vinden. Ook als dat betekent dat je eerst met je aandacht naar binnen moet gaan. Iemand ontzien, is iemand niet zien!
Een moeder hoort ook wat het kind niet verteld.
De kracht van delen hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn. Steun de voedselbank in je woonplaats door hand of spandiensten of een gift. Stuur een kaartje, juist in de lange januari maand naar een ouder iemand, dat je aan hem of haar denkt. Nodig je buurman of buurvrouw een keer uit om te komen eten. Groet vriendelijk op straat. Geef bloed bij de bloedbank. Breng speelgoed naar een goed doel of een weggeefwinkel. Bel iemand op waarvan je weet dat hij of zij alleen woont. Of wordt vrijwilliger op een duo fiets als je sportief bent, of voorlezer voor mensen met een taalachterstand bijvoorbeeld bij stichting vluchtelingenwerk, of wordt vrijwilliger bij een hospice of vrijwilliger om je wijk mee schoon te houden. Zelf ben ik vrijwilliger bij inloophuis voor mensen die getroffen zijn door kanker bij Poppys in Oosterhout. https://inloophuispoppys.nl
Bolland & Bolland maken samen Reunion & Farewell Single. De broers Rob en Ferdi Bolland zijn onlangs na zo’n 25 jaar weer samen de studio ingedoken om een allerlaatste song op te nemen: de Reunion & Farewell Single “Misschien Huil Ik Niet Hard Genoeg”.
Je rijkdom zit in je vermogen om te delen en niet in hoeveel je hebt.
Mijn ouders.
Het verhaal van delen. Mijn moeders naam was Dien van Dongen, geboren in 1923 in Raamsdonk. Haar moeder stierf vier jaar later in het kraambed van haar jongste zusje Jo. Vader van Dongen, moest verder met vijf kinderen in 1927, de oudste dochter Marie was 12 jaar en die nam de onmogelijke taak op zich om de andere kinderen moederlijk te ondersteunen. Vader is nooit meer hertrouwd. In de koude winter van 1929 schoot broertje Piet onder het ijs met een vriendje in de haven van Raamsdonk. Ze verdronken op 12 jarige leeftijd. Naar dit broertje ben ik vernoemd. Hij was 2 jaar ouder dan mijn moeder en dit was een traumatische gebeurtenis in het gezin, waar mijn moeder haar hele leven last van heeft gehad. In die tijd zorgde het dorp Raamsdonk voor elkaar! 95% van het dorp was arm en ze ondersteunden elkaar op allerlei gebied. Toen mijn moeder 18 jaar oud was, werd ze verliefd op Wil van Balkom, een visser/stroper uit Hank tijdens de 2e wereldoorlog. Ze trouwde in 1945 en in 1946 overleed hij aan een zeldzame bloedziekte. Ondertussen was mijn oudste broer Willie geboren. Mijn moeder woonde toen in Hank en ook de gemeenschap in Hank zorgde voor elkaar. Het delen was een vanzelfsprekend gegeven in de gemeenschap. Mijn moeder had een vriendin die in Oosterhout woonde op de voorheide en die verkochten op de zwarte markt shag. Mijn moeder is naar de veldwachter gegaan en heeft hem gevraagd of hij het goed vond dat zij in Hank de shag ging verkopen om zo doende de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Ze kreeg zijn toestemming en van het verdiende zwarte geld, werden in die tijd ook andere weduwvrouwen ondersteund in het dorp. Mijn moeder is in 1948 met de vriend van haar eerste man getrouwd en uit dit huwelijk zijn mijn broer Jan en ik als jongste uit voort gekomen! Ik ben trots op mijn ouders, dat zij mij geleerd hebben om te delen.
Je kunt je afvragen: Waar is de gemeenschap zin gebleven in de laatste 60 jaar? En natuurlijk heeft de individualisering van de mens in de jaren ‘70 ook zijn goede en bevrijdende kanten gehad, maar wellicht wordt het nu weer tijd om te delen en dan niet meer op kleinschalige zin, zoals een eeuw geleden, maar vooral ook op de mondiale zin, wellicht is dit de grote uitdaging voor 2022 en de volgende decennia.
Ontspanningscursus iets voor jou? Deze ontspanningscursus is juist gemaakt om in deze bijzondere tijd, jezelf beter te leren kennen en er zijn heel veel positieve reviews binnen gekomen en de kosten voor de 7 maanden durende cursus bedraagt in totaal 20 euro. Je kunt beginnen wanneer je wilt, je kunt het in je eigen tempo doen en alle investering in jezelf wordt beloond met innerlijke zelfbeheersing, rust en een betere weerbaarheid. Klik op: https://www.werkenaaninnerlijkevrede.nl/inschrijfformulier-ontspanningscursus/?preview=tru
Podcast met Lydia van Doremalen. Regio coördinator bij de afdeling vrijwillige palliatieve terminale zorg, bij Surplus in Oosterhout. Als je na het beluisteren van de podcast een vraag hebt aan Lydia, neem dan contact met haar op. lydia.vandoremalen@surplus.nl
1 Reactie
Miranda,
Mooie nieuwsbrief weer Piet! Ik wens jou en de jouwen al wat je nodig hebt op jouw pad door het leven in 2022, namaste
Plaats reactie