Overgave nodigt je uit om in het “nu moment” te komen. Geboren in het dorp Hank, opgegroeid als jongste kind in een arbeidersgezin. Moeder de patroon van het gezin en vader verzorgde als bouwvakker de inkomsten en de moestuin. Mijn twee oudere broers werden timmerman en ik werd schilder, want aan drie timmermannen heb ik niets, zei moeder. In Oosterhout naar de LTS. In de avonduren doorgeleerd tot patroon – schilder. De bouw in, daarna onderhoudsschilder geworden en getrouwd met mijn jeugdliefde Arna. Vanaf mijn 14e tot mijn 24e fanatiek competitief gewielrend. En in 1980 postbode geworden en in 1983 begon ik aan mijn opleiding als yogadocent bij de stichting Saswitha in Rotterdam. En eigenlijk terugkijkend is daar mijn verantwoordelijk zijn voor mezelf en mijn omgeving enorm gegroeid. Daar kwam ik erachter dat ik niet alleen overtuigingen had, maar ik ging me er ook mee identificeren en zo werd ik heel strijdbaar in het hebben van gelijk en dan kom je vanzelf in gevecht met jezelf! Ik kwam erachter tijdens mijn yogastudie dat door het vasthouden aan mijn oude patronen en mijn verleden ik het contact verloor met het “nu moment” en dat het “nu moment” het enige is wat er werkelijk is en daarmee de kans om vrij en gelukkig te zijn, om vreugde, vrijheid en vrede te ervaren. Daarna doorgestudeerd voor coach bij de Leonardushoeve en nog tal van inspirerende opleidingen gevolgd.
Met het leven in het verleden wordt de toekomst voorspelbaar: méér van hetzelfde. Als je doet wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd al kreeg. Niet goed of fout, gewoon een gegeven. We hebben de keuze iedere dag, over wie we zijn en wat we doen. Ieder van ons heeft de vrijheid zelf zijn antwoord te bepalen op wat er in zijn leven gebeurt. Ieder van ons heeft het in zich om verantwoordelijk te zijn en door bewuste keuzes vanuit het hart het leven te creëren dat hij liefheeft. De gevolgen van deze keuzes zijn eenvoudig: We krijgen ons gelijk, of we ervaren een intens gevoel van vrede. Wat heb jij het liefst: gelijk of vrede? De keuze is aan jou! En december is een mooie maand om de balans in jezelf op te maken! Hoe vaak ben jij in het “nu moment”?
Soms betekent overgave dat je je pogingen om te begrijpen opgeeft en er vrede mee hebt dat je het niet weet. Eckart Tolle.
Maarten van Roozendaal bezingt op zijn eigen unieke wijze alsof er niet is gebeurd. Hij wakkert je nieuwsgierigheid aan, want je wilt weten wat er gebeurt is? Maar zijn woorden zijn zo goed gekozen en hij neemt je mee! Hij speelt met je verbeelding en met je ongeduld. Een prachtig lied om je overgave te stimuleren.
Ik geef me over aan wat is! Wat is, is! In de overgave ligt het zijn! Het volle zijn van het ZIJN. Het zijn omarmt je, zodra je het zijn omarmt. Dat is overgave aan zijn!
Jacqueline Etman, sedert 6 jaar columniste van de nieuwsbrief, getrouwd met Ton, moeder van Maud, werkzaam geweest als doktersassistente, volgde daarnaast onderwijs in de sociale dienstverlening en het maatschappelijk werk en studeerde op latere leeftijd af in de theologie als geestelijk verzorger/pastoraal werker. Schrijven, zingen en cabaret hebben een speciaal plekje bij haar. Haar column is gelijk aan het maandelijkse thema, klik op de link: column 82
Wanneer het denken zich overgeeft treedt de discipline van overgave op, welke tot de genade der soberheid wordt. Krishnamurti.
Overgave volgens de schrijver Gerrit Komrij, verwoord in het programma van Wim Helsen, winteruur bij de V.R.T. door Kees van Kooten. Hij leest deze korte tekst voor: Een kort fragment uit het boek van Gerrit Komrij: De gelukkige schizo. Dikwijls, te dikwijls ben ik zo met z’n tweeën. Maar die ander, daar beneden, weet niets van mij. Hij ouwehoert en hinkt maar door. Hij laat zich door niemand van de wijs brengen. Hij denkt zijn woorden te bouwen als paleizen en zijn struikelen acht hij een soldatenpas. Op zekere dag zal hij omhoog kijken en ook mij die hij zelf is zien! Hij zal schrikken! Hij zal me uitnodigen bij hem te komen. Als de nederigheid zelf zal hij zijn. Ik zal in hem neerdalen en samen zullen we sterven. Voor goed een en dezelfde zullen we langs luchten en wolken de schoonheid aanschouwen waaraan de aarde de hare ontleende en die we elk afzonderlijk zo ontbeerde. Een inspirerende korte documentaire van 13 minuten over het thema overgave!
De uitgeputte soldaat die met een witte zakdoek zwaait terwijl hij uit zijn schuilplaats klimt, mag erop rekenen dat zijn leven wordt gespaard. Ook de vijand kent de betekenis van zo’n geïmproviseerde witte vlag: Ik geef me over. Dat is al sinds het begin van onze jaartelling. Wit valt op, tussen de kleurige camouflagepakken. Maar er is ook een minder praktische verklaring waarom de kleur wit je lot in de handen van de ander legt? Wit staat zowel voor het begin als voor het einde. Het is nog geen kleur en tegelijkertijd een optelsom van alle kleuren. Dat zien we terug in de eraan verbonden symboliek. Wit staat voor de ongereptheid van de geboorte en voor de louterende ervaring. Beide toestanden veronderstellen een bereidheid tot overgave.
Deze coronavrije herderstocht heeft in januari ook in de nieuwsbrief gestaan en helaas dit jaar wordt het weer een coronavrij herderstocht. De plannen liggen er om in december in het Sint Catharinadal opname te maken met de ORTS voor een derde herderstocht.
Een Kerstavond om nooit te vergeten! Het sneeuwde! Overal dwarrelden de witte vlokjes massaal uit de lucht. De wereld zag er ineens sprookjesachtig uit. Alles verstilde de anders zo drukke wereld. Alle bomen droegen een prachtige witte laag op hun takken. Op de paden lag er wel vijftien centimeter sneeuw! Een jong stel wurmde zich erdoor. De vrouw was hoogzwanger. Haar vriend sloeg liefdevol zijn arm om haar heen. Hij drapeerde een dekentje om haar frêle schouders en fluisterde haar wat bemoedigende woorden toe. Zij glimlachte vriendelijk. De sneeuw kraakte onder hun voeten. In de verte zagen zij de verlichting van een huis. Daar konden zij hulp vragen, want het was nog geen weer om een hond er door te jagen. Ongemerkt waren zij middenin een sneeuwstorm terecht gekomen. Eindelijk! Daar was het huis. Hij belde rillerig aan. Krakend ging de deur van het slot. Een pinnige vrouw deed open en bleef met gekruiste armen in het deurgat staan.
“Wat mot je?”, vroeg ze in plat dialect. “Dag mevrouw. Mogen wij hier even schuilen alstublieft?”, vroeg de man. “Nee! Ik moet niks van vreemdelingen!”, beet zij hem toe. “Maar mevrouw, het is zulk slecht weer en mijn vrouw is hoogzwanger!”, stamelde de man verbluft. “Niks mee te maken! Dan ga je maar naar het Inloophuis! Nog één kilometer flink doorstappen. Doei!”, zei ze en ze meet de deur voor hen dicht. “Red je het nog?”, vroeg de man met tranen in zijn ogen aan zijn vriendin. “Ja hoor lieverd. Onze Lieve Heer zal ons wel helpen”, zei ze. “Kom op, nog even flink zijn!” Zij strompelden verder. Een half uur later kwamen zij in de bewoonde wereld. Hij belde bij het eerste het beste huis aan. In de gang werd het licht aangeknipt. Een vriendelijke oude man deed open. Verbaasd keek hij het verkleumde tweetal aan. “Ach, moedertje, kom snel binnen!”, sprak hij bezorgd. “Wie stuurt er nu mensen door zulk vreselijk weer?” Beschaamd sloegen zij hun ogen neer. Zij zwegen echter. Plots sloeg Maria haar handen rond haar buik. Ze kreunde.
“Hebben jullie even geluk dat ik vroeger huisarts geweest ben!”, zei de oude man. “Kom snel mee naar de praktijkkamer hiernaast!” Dat deden zij. De oude arts zette snel alles klaar en hielp Maria op de verlostafel. Jozef ging naast haar staan en hield haar hand vast. Niks te vroeg! Daar kwam het hoofdje en vlak daarna volgde het lijfje. Wat een prachtige baby! Wat later zaten Jozef en Maria, met hun baby in de armen, gezellig in de woonkamer van de arts. Hij keek blij. “Dank u wel mijnheer dat u ons geholpen heeft!”, sprak Jozef dankbaar. “Ach, dat geeft helemaal niks. anders zat ik hier toch maar in mijn eentje”, zei de oude man verdrietig. “Mijn vrouw is vorig jaar gestorven, weet je. Door corona zitten alle mensen nu in quarantaine. Geen restaurants en geen café ’s open vanavond. Ik heb ook geen kinderen en de buren zitten in hun eigen bubbel. Het is me een rare wereld tegenwoordig!”
“Dan mag u ons kindje delen!”, sprak Maria ineens. “U hebt ons wel zo liefdevol geholpen toen wij in grote nood verkeerden!” Zij legde haar zoontje in de armen van de ontroerde man. Hij keek de pasgeborene vertederd aan en aaide hem even over zijn zachte haartjes. “Hier heb ik altijd over gedroomd!”, sprak hij met een brok in zin keel. Maria en Jozef glimlachten hem toe. Het kindje lachte naar hem! Toen leek het alsof heel de wereld ineens verlicht werd. Zo ’n prachtige Kerstavond hadden zij nog nooit gehad! (anoniem)
Zo komt elke angst in de wereld, zomaar, omdat iemand op een dag besluit te geloven dat er een gevaar bestaat! Arthur Japin.
Wanneer het inhouden van je adem veiliger is dan ademhalen Wanneer loslaten moediger is dan vasthouden. Wanneer onschuldige woorden veranderen in leugens en je je niet kunt verstoppen door je ogen te sluiten. Wanneer pijn alles is wat ze bieden. Je kent de hongersnood zo goed, maar nooit het feest ontmoet. Dan zoek je een veilig land om te landen, bezingen John Legend en Sara Bareilles. Laten we de talloze vluchtelingen niet vergeten in December. VluchtelingenWerk Nederland
Je kunt niet rennen voordat je kunt lopen! Een mooie aanmoediging om erop te vertrouwen dat er voor alles een goed moment is en hoe graag we dat moment soms ook naar onze hand willen zetten, die gretigheid werkt vaak averechts. Loslaten, daar gaat het om en proberen elke dag te begroeten met een open blik. Vertrouw en loslaten zijn twee steunpilaren van de overgave. Overgave betekent dat je in staat bent te accepteren dat er iets vervelends gebeurt en dat je je vervolgens sterk maakt om je niet door de situatie te laten bepalen.
Overgave brengt je terug naar de kern. Hou ziet jouw leven eruit als je je helemaal kunt overgeven aan dat wat er is? Als je kunt samenvallen met het moment? Als je de impulsen volgt die je intuïtie aan jou doorgeeft? Door het niet volgen van je impulsen ontneem je de ander ook de kans de volgende stap te zetten. We tikken elkaar als het ware voortdurend aan en door je impulsen te volgen ben jij de opener voor het volgende stukje van het pad dat jijzelf maar ook de ander loopt. Heel vaak begint ons ego te tetteren en met allerlei argumenten te komen om de impulsen maar niet te volgen. Angst, eerdere ervaringen uit dit of dat, gedachten vanuit een negatieve ervaring, het zijn allemaal ondermijnende gedachten die je afhouden van het volgen van je impulsen.
De impulsen, afkomstig van je intuïtie, zijn de richtingaanwijzers voor het volgen van je persoonlijke pad in je leven. Ze zijn ondersteunend, niet alleen voor jezelf maar ook voor je medemens. In die afstemming gaat het niet meer om jou, als persoon, maar om jouw bijdrage aan het geheel. Aan het welzijn van zowel jezelf als de ander. Hoe beter je de impulsen kunt en durft te volgen die in het moment opkomen, hoe meer je vanuit de overgave kunt gaan leven. Je bent steeds in verbinding met het moment. De kunst is om In ieder moment te leren voelen wat de volgende actie is die je gaat ondernemen.
Overgave aan dat wat is, betekent het omarmen van dat wat er is, of het nu leuk of minder leuk is. Je geeft je weerstand, je vechten op. Het is als het stromende water. Je stroomt mee. Overigens betekent overgave en omarmen van dat wat er is niet een soort onverschillig je erbij neerleggen. Je bent écht verbonden met het moment en dat wat er is. Dat betekent dat je ook voelt wat het met je doet, dat je van de situatie boos of verdrietig wordt. En om ook dát weer te omarmen. Het hoeft niet weg. Het stroomt door je heen, het komt en het gaat en je bent het niet want het is een gedachte.
Een mooie bijkomstigheid van overgave is dat het je zo’n rust geeft. Als je ophoudt met vechten tegen de situatie is het gewoon goed zoals het is. Ga je ook steeds meer het hogere doel van de situatie inzien. Waarom iets gebeurt en wat het oplevert. De uitnodiging voor deze bijzondere feestmaand is om er eens vaker bij stil te staan waar je allemaal nog tegen vecht. En dat kan heel subtiel zijn. Iedere keer als je dat merkt ga je terug, terug in het moment, in het nu, in de overgave. Ja tegen dat wat er is. Het is alsof je een knop omdraait. Het grootste voorbeeld die deze levenswijze liet zien was Jezus. Zelfs 2000 jaar na zijn dood vieren we nog altijd zijn geboorte op eerste kerstdag. Zó zie je hoe krachtig een boodschap van licht en liefde is! En overgave is de weg er naar toe. Ik wens je een mooie maand toe vol rust en overgave.
Je kunt water niet pakken door het te grijpen. Laat je hand tot rust komen en je zult het ervaren. Wayne Dyer.
De wijsheid van trauma. Dr. Gabor Maté laat ons in de documentaire ‘Wisdom of Trauma’ de samenleving zien: gevangenen, verslaafden, daklozen, mensen van kleur beginnen met een achterstand in een maatschappij die traumatiseert. Wat me raakte was hoe betrokken mensen om hen heen zijn, met warm contact, menselijkheid, dichtbij. En ook voelde ik hoeveel trauma er is in onszelf. De vanzelfsprekendheid dat we er toe doen (zonder iets te moeten), dat gewoon ‘zijn’ genoeg is. We leerden vaak overlevingsstrategieën om ons staande te houden in het leven, gedrag, verhalen, handigheidjes. En steeds meer hebben we het gevoel: dat bèn ik, zo bèn ik. Pas veel later en als we geluk hebben, ontdekken we dat onze spanningen en belemmeringen alles te maken hebben met al die aangeleerde vormen. Maté laat zien hoe belangrijk hoop en mooie menselijke initiatieven zijn. Daarin kunnen we leren elkaar te troosten, onze pijn en kwetsbaarheid toe te laten en zo weer meer onszelf te worden. Hoe meer we met anderen het goede doen en onszelf durven te zijn, in alle eenvoud en met onze beperkingen, hoe meer contact, ruimte en intimiteit er ontstaat in onze relaties en met de wereld om ons heen.
Vergeef jezelf dat je geen vrede hebt. Op het moment dat je je onvrede volkomen aanvaardt, wordt die veranderd in vrede. Alles wat je volledig aanvaardt, zal je daar brengen, brengt je vrede. Dat is het wonder van overgave. Eckart Tolle.
KEUZEMOGELIJKHEID
de werkelijkheid
komt ongelegen
de klap komt heel
hard aan
verzet ik me ertegen
of zoek ik een manier
om er mee om te gaan
© Vian Moo / www.fijnzinnigeteksten.nl
Overgave is een begrip dat bij veel mensen gemengde gevoelens oproept. Het kan de associatie oproepen met een verliezende partij die gedwongen wordt zich over te geven. In de wereld van het ego, wat de wereld waarin we leven voor een groot deel is, staat het begrip overgave in een slecht daglicht. Op het niveau van ons ego dragen we dit negatieve beeld allemaal met ons mee. Zelf ben ik door de loop der jaren steeds meer gaan zien dat overgave, maar dan meer gezien vanuit een holistisch perspectief, de kern is waar uiteindelijk alles om draait. Over deze overgave, wil ik het dus hebben: de overgave die plaatsvindt als de verkramping die we ego noemen niet langer volgehouden kan worden, zoals een draaikolk ophoudt te bestaan wanneer de werveling ophoudt en het schijnbare onderscheid met het water wegvalt en er alleen nog maar water is. Dan is december wel een goede maand om ons ego te onderzoeken! Wie nodigen we uit voor de kerstdagen en wie niet, in hoeverre passen we ons aan? Traditie? Gewoonten? Vernieuwing? Verandering?
De staat van illusie die we ego noemen heeft zichzelf een identiteit toegemeten die we kost wat kost in stand willen houden. Het ego, ons kleine ikje, wil en kan dan ook zichzelf niet oplossen, kan dus moeizaam in overgave gaan. Zoals een rups zich geen voorstelling kan maken van hoe het is om een vlinder te zijn, zo kan het ego niet weten hoe bevrijdend het is om op te gaan in je ware identiteit.
Er zijn echter vele momenten in het leven van de meeste mensen waarin het ego zich tijdelijk ontspant omdat we vol overgave met iets bezig zijn. Zelfs het kijken naar de TV kan het ego tijdelijk in de parkeerstand zetten terwijl wij veilig en moeiteloos getuige zijn van wat zich daar op de TV afspeelt. Elke keer dat we opgaan in iets, dus in overgave zijn, tanken we bij vanuit onze innerlijke rust. Hard nodig want niets is zo vermoeiend als het voortdurend in de stresstoestand verkeren die ego heet. De overgave waar we het hier over hebben kan alleen in het hier-en-nu plaatsvinden. Eigenlijk zijn overgave en zijn-in-het-hier-en-nu identiek! Dus alles wat jou vasthoudt in het verleden of uitstapjes doet maken naar een denkbeeldige toekomst houden je weg uit de overgave. Methodes en meditaties waarmee je het ego-gerelateerde angst-denken gericht onderzoekt en er de illusie van inziet kunnen je helpen daaruit los te komen.
Zelf heb ik ervaren dat het belangrijk is om de instinctieve ego-reactiepatronen bewust te doorbreken: onverdedigd en kwetsbaar open te worden naar alles wat gevoeld wil worden! Ja, te zeggen tegen het leven, tegen het hele pakket, of het nu pijn is of vreugde. Daarmee maak je de weg vrij voor overgave, waarin de dualiteit wegvalt en er alleen maar weerstand loze openheid is naar wat het leven door en om ons heen tot uitdrukking wil brengen. Persoonlijk bedoel ik dit met werken aan innerlijke vrede!
Een mooi korte documentaire over overgave, zijn beperkende overtuigingen morgen er gewoon zijn, niet iedereen komt zijn levensmaatje tegen! Maar deze bijzondere man komt ook iets tegen, wat hem veel licht, rust en levenskracht brengt! We zijn toch allemaal sociale wezens!
Het verschil tussen kennis en wijsheid. Met kennis ga je actief om. Je zoekt naar oplossingen via je kennis. Wijsheid is verbonden aan je innerlijke stilte. Wijsheid komt op het juiste moment via stilte en inzicht naar je toe. Wijsheid is allesomvattend. Sint Nicolaas.
Sint Nicolaas gedichten wedstrijd. Sint Nicolaas is weer in het land en dit jaar werd ik gevraagd door de O.R.T.S. ofwel de plaatselijke omroep om mee te doen met de Sint Nicolaas gedichten wedstrijd op 27 november in de bibliotheek in Oosterhout. Nou, daar heb ik toch wel een keer wakker van gelegen, want ik kan wel redelijk schrijven, maar rijmen? Je leest jullie nieuwsbriefschrijver is zeker nog niet helemaal vrij van zijn ego! Maar ik ben gaan schrijven en ik heb vriend Jac Zaal, (gepensioneerd taalleraar) bereid gevonden om voor mij de tekst te veranderen in dichtvorm. De gedichten wedstrijd was een mooi platvorm om nog een keer de verdraagzaamheid te benoemen en nu voor een ander publiek. Wil je hem lezen klik dan op de link. Sint ORTS
Het zijn niet de relaties die problemen veroorzaken; het is het vermijden van relatie dat voor de problemen zorgt. John Roger, mysticus
Tot op de dag van vandaag zingen de zusters Gregoriaanse gezangen uit rijk geïllustreerde boeken. Deze verluchte manuscripten hebben de zusters zelf met de hand geschreven en prachtig versierd. Waardoor de melodie en de teksten nog meer tot leven komen. De Schola Cantorum Oosterhout is een mannenkoor dat Gregoriaans zingt en wil deze passie voor de muziek en de geschriften graag overdragen. Dit jaar bestaat het klooster Sint- Catharinadal 750 jaar en de Schola Cantorum Oosterhout 80 jaar. Een mooie gelegenheid om op verschillende manieren met het Gregoriaans en de verluchte manuscripten aan de slag te gaan. Een vakoverstijgend project waarbij verschillende experts ons meenemen in de geschiedenis, maar vooral ook laten zien hoe we een eigentijdse manier het Gregoriaans en de verluchte manuscripten als inspiratie kunnen gebruiken. Een ontdekkingstocht voor jong en oud om het verleden en het heden met elkaar te verbinden. Op 25 maart is er het Festival Laetare op het Sint-Catharinadal: hier kunnen alle (eigentijdse) resultaten een podium krijgen, jong en oud, heden en verleden smelten hier samen. Maar bovenal hopen we dat het Gregoriaans en de verluchte manuscripten een verrassende inspiratie kunnen zijn en we op deze manier de oude kunstvormen weer meer ‘levend’ te maken. Lees meer: sintcatharinadal.nl/laetare
Iedere keer dat je trouw bent aan jezelf stroomt de levenskracht door jou! Het vraagt overgave aan die levenskracht en het loslaten van controle.
De salto van overgave. De theoloog Henri Nouwen was gefascineerd door het circus. In zijn boek, met de dood voor ogen spreekt hij met Rodleigh, de leider van een groep trapezewerkers. Jij denkt misschien, net als de meeste toeschouwers, dat ik de grote ster van de trapeze ben. Maar de echte ster is Joe, die me vangt, zegt Rodleigh. De vanger en de springer, legt de trapezewerker uit, hebben allebei hun eigen taak. Het gaat mis als ook de springer wil vangen: Als ik Joe’s polsen zou vastgrijpen, zou ik ze kunnen breken. Dat zou het einde zijn voor ons beiden! Wat Joe doet, is Rodleigh op het juiste moment uit de lucht plukken. Rodleigh zelf doe niets: Als ik na mijn salto’s op Joe afkom, moet ik gewoon mijn armen en handen uitstrekken en wachten tot hij me vangt en me veilig thuisbrengt. Loslaten in het vertrouwen dat je opgevangen wordt, dat is overgave!
Clay Aiken (1978) is een Amerikaanse zanger, acteur, TV persoonlijkheid en activist voor een betere wereld. Hij is niet op dit indrukwekkende filmpje van Jezus te zien.
Podcast van 26 minuten over het thema “Overgave”. Met Elsbeth Kuysters, auteur van het boek “Moederhart vol rouw en liefde” wat bezig is aan zijn 2e druk. Elsbeth en haar man Frans zijn in 2017 hun dochter Sara verloren, die op zeventienjarige leeftijd er zelf voor kiest haar leven te beëindigen. Elsbeth is psychologe, coach en trainer, ze verzorgt lezingen over diverse thema’s: o.a. rouw- en verlies, burn-out en stressmanagement, balans, arbeid en gezondheid. Verlies is ook in werksituaties een veel voorkomend thema: verlies van verwachting, van rollen, van autonomie, van verantwoordelijkheden. Wil je informatie kijk op: https://www.elsbethkuysters.nl/
Elsbeth is momenteel ook met andere professionals bezig met een mental health project voor jongeren op te zetten. Inmiddels is de Stichting Saarisnietgek opgericht. Meer informatie hierover, zie https://www.saarisnietgek.nl/
Overgave is volkomen verenigbaar met in actie komen, veranderingen in gang zetten of doelen bereiken. Eckart Tolle.
2 Reacties
mieke,
Dag Piet, dank weer voor deze zo treffende nieuwsbrief. Een groot cadeau om mezelf er aan over te geven en wederom te ervaren hoe rijk de eenvoud is.
Marga,
Piet en alle anderen die dit lezen, een mooie decembermaand toegewenst.
Vanmorgen op de radio hoorde ik dat het boekje Omdenken van Berthold Gunster een record heeft bereikt. Sluit mooi aan bij overgave zoals hij omdenken uitlegt.
Groet, Marga
Plaats reactie