Zorg dat je niet vergeet je glas te vullen. Nou Piet, je hoeft je niet ongerust te maken, we hebben voeding en vocht genoeg in Nederland. Ja, maar dat soort voeding bedoel ik niet, want dat hebben we inderdaad genoeg gelukkig. Nee het is andere voeding, wellicht geestelijke voeding, of zingevingsvoeding. Wat niet meteen gekoppeld is aan een religie, maar persoonlijk heb ik daar geen enkele moeite mee, want ik heb er 33 jaar vrijwilligerswerk opzitten in de Katholieke kerk. Ik heb tot mijn 34e levensjaar in Hank gewoond en toen ik mijn yogastudie deed bij Saswitha in Zeist, kwamen mijn religieuze gevoelens uit mijn kindertijd terug. Uit nieuwsgierigheid ging ik eens een keer naar de kerk, naar een eucharistie viering op zaterdagavond in Hank, de kerken zaten toen nog vol. Zuster Francisco uit Dongen preekte en ik was helemaal onder de indruk van haar preek. Ik kwam de Zuster later tegen en we raakten aan de praat en ik complimenteerde haar met haar preek. Ze vroeg me toen of ik wellicht tijd had om de koster te helpen met het opknappen van de beelden van de kerststal. Dat vond ik dat wel leuk werk. Ik heb niet alleen de beelden van de kerststal opgeknapt, maar bijna alle beelden in de kerk. Zo gebeurde het dat we elkaar vaak spraken. Ze was ook geïnteresseerd in mijn yogastudie. Ze heeft ook onze zoon gedoopt. Op een bepaald moment vroeg ze aan me: Piet wil jij namens het gebied Dongenmond zitting nemen in de werkgroep homoseksualiteit en geloof. Via die werkgroep kwam ik in 1992 bij de Nazarethparochie terecht bij pastor Eric van Rosmalen, die ook in de werkgroep zat en daar heb ik 7 jaar in de communiewerkgroepen gezeten, toen werd de kerk afgebroken en zo belandde ik in de Mariakerk, eerst bij Frank Ploum en later bij Hennie van Hattum en sinds drie jaar heb ik mezelf ontslagen. Ik geloof nog steeds in een bron wat ons verbindt tot in de kern, ik geloof ook in het Tibetaans Boeddhisme, in de Veda’s. Volgens mij is er iets dat de mens, wereld en natuur tot in de kern verbindt. Religie is mooi woord: Re betekent ‘her’ en ligie ‘verbinden’. Dus opnieuw verbinden, dat is denk waar het nu omgaat in de wereld. Je verbinden met jezelf, met de ander, met het andere. En zo is het oeroude verhaal weer de bron van een nieuwe spiritualiteit. Waar vul jij je glas mee? Wat geeft jou leven zin en betekenis? Wat is jouw bijdrage aan jezelf, de medemens, aan de natuur, aan het milieu? Aan anderen? Wat laat jou stralen, genieten en delen? Wat laat jou relaxen, ontspannen en raken? Wat is jou mededogen naar jezelf en naar de medemens? Wat en wie inspireert jou? Wat is jouw bron van verbinding? Liefde? Geloof? Overgave? Hoop? Gezondheid? Hopelijk zullen we met zijn allen in staat zijn het tij te keren. Ik heb veel vertrouwen in de nieuwe generatie en ik ben ervan overtuigd dat die ons voortbestaan belangrijker gaan vinden dan de macht van het geld. Waar vul jij je glas mee?
De gelukkigste persoon is degene die het einde van zijn leven in verbinding kan brengen met het begin. Boeddha.
James Taylor met een lied uit 1976 en het is nog steeds heel actueel. Ben er
Jacqueline Etman, sedert 6 jaar columniste van de nieuwsbrief, getrouwd met Ton, moeder van Maud, werkzaam geweest als doktersassistente, volgde daarnaast onderwijs in de sociale dienstverlening en het maatschappelijk werk en studeerde op latere leeftijd af in de theologie als geestelijk verzorger/pastoraal werker. Schrijven, zingen en cabaret hebben een speciaal plekje bij haar. Haar column is gelijk aan het maandelijkse thema, klik op de link: column 77
Ik werd opnieuw geboren toen mijn ziel en mijn lichaam elkaar lief kregen en een huwelijk aangingen. Kahlil Gibran.
Les 2 van de ontspanningscursus weer heel duidelijk in het beeld gebracht, bedankt Lilian. Schroom je niet om de ontspanningscursus te gaan doen, enkele reviews: Hij is inspirerend, geestelijk voedend, rustgevend, geeft een goed en duidelijk zelfbeeld, draagt bij in de relatie met mezelf, de cursus is ME Time, Ik kom thuis! Wat een verrijking, wat zit er veel liefde en aandacht verwerkt in deze cursus. En dat voor zo’n laag bedrag van 20 euro! Net wat ik nodig had! https://www.werkenaaninnerlijkevrede.nl/inschrijfformulier-ontspanningscursus/?preview=tru
In Nederland heb je het muziekprogramma: De Beste Zangers en in België is dat Liefde voor muziek. Willy Somers is bijna 70 jaar en is nog steeds een groot artiest in België, hij zingt voornamelijk in het Vlaams/Nederlands. Hier zingt hij een positief en vrolijk lied over de vrijheid die we weer langzaam terugkrijgen! Het feest kan beginnen, met Willy!
Vriendschap is één ziel in twee lichamen.
Zorg dat je niet vergeet je glas te vullen. Er was eens een jongen van 15 jaar die opzoek was naar intense vreugde en vrijheid. Hij had eens ergens gelezen over een persoon die ook op zoek was naar intense vreugde en vrijheid, hij was destijds onder een boom gaan zitten en was gaan mediteren. De jongen dacht, dat kan ik ook en zo zat hij uren in het bos onder een grote boom. Hij wist als hij daar in gebed en contemplatie zou gaan zitten dat hij antwoord zou krijgen op zijn vraag. Op het moment van zijn ware bezieling verscheen er een Engel. De jongen zegt tegen de Engel: ik heb maar een vraag? Vertel me, wat is het doel van mijn bestaan, waarom ben ik hier? De Engel zegt: dat is een tamelijk moeilijke vraag, heb je niets eenvoudiger voor me? En de jongen zegt: nee, alleen dat antwoord kan mijn dorst lessen. De Engel beseft dat de jongen oprecht is, hij zegt kom maar mee en ze lopen naar de rand van het bos en zien daar de woestijn. De Engel vraagt: weet je het zeker? Ja, zegt de jongen en samen stappen ze door de woestijn. Na een tijdje lopen ziet de Engel de jongen zweten en vraagt, heb jij ook zo’ n dorst? Ja, zegt de jongen. Hier achter deze zandduinen liggen een paar huizen, ga daar een glas water vragen, een voor jezelf en breng mij er ook een. Ik zal hier op je wachten. De jongen klimt over de zandduinen en bij het eerste huis klopt hij aan en een man doet open. Ik heb dorst en mijn vriend ook? Kom binnen zegt de man en gebied zijn dochter de jongen te helpen. De dochter brengt drinken en ook eten en terwijl ze dat doet raakt de jongen betoverd door haar ogen en het vuur van de passie ontwaakt, ze glimlachen naar elkaar. Na het eten vraagt de man aan de jongen: zou je niet graag wat blijven om uit te rusten? Maar de jongen blijft niet één dag maar vele weken en vele maanden. Uiteindelijk wordt hij verliefd op de dochter en de vader word oud en geeft zijn land en zijn kudde aan de jongen, ze leven samen en krijgen drie kinderen en een heleboel land. Dan breekt er op een dag een rampspoed aan, het regent al weken in de moessontijd en de rivier breekt door en het water overstroomt hun land. Hij klimt op het dak van zijn huis om zichzelf en zijn gezin te redden. Hij houdt krampachtig zijn drie kinderen en zijn vrouw vast, maar na uren zitten op het dak valt hij van vermoeidheid in slaap en laat daardoor zijn jongste kind los die schreeuwt: vader red me!, red me! En hij schrikt wakker en zonder na te denken springt hij zijn kind na, maar de stroming is zo sterk dat hij zijn kind niet kan bereiken en beseft ineens dat hij zijn vrouw en kinderen achter heeft gelaten. Duisternis overvalt hem en hij verliest zijn bewustzijn.
Minuten later wordt hij wakker met zijn gezicht tegen wat zand. De zon schijnt op zijn rug en hij voelt klopjes op zijn schouder. Hij draait zich om en ziet een silhouet afgetekend tegen de zon en een stem zegt: Waar is mijn glas water? En met tranen in zijn ogen zegt de jongen: het spijt me, ik was het vergeten. De Engel kijkt de jongen aan en zegt liefdevol: zorg dat je niet vergeet je glas te vullen in je leven, als jij je glas gevuld kunt houden, dan zal je leven uit intense vreugde en vrijheid bestaan. En de Engel ging heen. Dit verhaal is van Mansukh Patel, wat nooit is gepubliceerd, ik heb het ooit opgeschreven in een vijfdaagse workshop in 1995 in de Abdij van Ossendrecht.
Wanneer we ervoor kiezen lief te hebben, kiezen we ervoor om ons te bewegen tegen angst, tegen vervreemding en afscheiding. De keuze om lief te hebben is een keuze om verbinding te maken, om onszelf in de ander te vinden.
We menen die natuur te moeten tegengaan in haar streven. We willen haar dwingen tot stilstand waar ze beweging eist. Tot alleen zijn, waar ze haakt naar verbinding. Tot scheiding, waar ze aandringt op vereniging. Multatuli.
Waarom zijn wij zo goed geworden in ons Zelf afwijzen? En wat is er nodig om het tij te keren, zodat de liefde in ons ook weer voor ons Zelf kan stromen en we zo ons glas kunnen vullen? Ik beschrijf aan de hand van mijn eigen ervaringen hoe zelfliefde verschijnt en verdwijnt in drie verschillende gebieden.
1.Zelfliefde en opvoeding. In jouw opvoeding wordt het fundament gelegd om wel of niet je Zelf te zijn en te blijven. In mijn jeugd heb ik vaak gevoeld dat mijn beide ouders zoekende waren. Mijn vader was nooit getrouwd met mijn moeder als zijn beste vriend (die getrouwd was met mijn moeder) niet veel te vroeg overleden was. Mijn moeders moeder overleed toen zij 4 jaar was, haar broertje Piet toen hij 12 jaar oud was. In mijn systeem van herkomst (ouders en voorouders) zijn veel familieleden op zeer jonge leeftijd overleden. Het leek bij ons thuis wel alsof iedereen op zoek was naar een verloren geliefde. Ik zocht met hen mee en ik zoek nog steeds. Ik ben wellicht daarom coach en yoga- en ontspanningsdocent geworden. Ik zoek nog steeds naar datgene wat nodig is, zodat gevonden kan worden wat verloren is en geheeld kan worden wat gebroken is. En hoe langer ik in dit vak zit (nu ruim 36 jaar), hoe meer ik ervaar dat met name liefdevolle aandacht voor het meest kwetsbare in ons helend is. Maar een deel van het kind in mij voelt zich op sommige momenten, niet gezien, verlaten, boos, verdrietig en gekwetst. Om dit niet te voelen, maak ik onbewust een beschermlaag om die pijn heen. Ik verhard uit bescherming tegen die pijn, dat is mijn overlevingsstrategie. In mijn opvoeding heb ik alles geleerd wat ik moest doen en laten, zodat er van mij gehouden werd en ik erbij hoorde. Zo ontwikkelde ik een ‘aangepast’ en ‘ingepast’ Zelf. Op de momenten dat ik als kind trouw aan mijzelf was en mijzelf waarachtig met een open hart toonde, werd ik vaak uitgelachen en heb ik me veroordeeld of bekritiseerd gevoeld. Het vraagt veel liefde en geduld om de beschermlaag langzaam aan te doen smelten. Want door de pijn heen moest ik langs mijn angst en schaamte om weer bij de essentie van mijn Zelf te komen.
2.Zelfliefde en relaties. Jaren heb ik als puber geloofd dat ik niet deugde als ik mijn liefdevolle hart volgde. Het was een behoorlijke klus voor mij om in contact met anderen toch mijn eigen hart te blijven volgen. Ik was zo vaak gekwetst als kind. De meesterproef in relaties is: kan ik mijn hart openhouden naar de ander, ook al heb ik pijn omdat we elkaar niet altijd kunnen bereiken. De grootste liefde is: dat jij jezelf durft te blijven in aanwezigheid van de ander en het verschil tussen jou en de ander aanvaardt. Mijn partner (we zijn al 47 jaar samen) raakt mij precies in die gebieden die aandacht van mijzelf behoeven. Om niet te vervallen in verwijten en in mijn gevoel slachtoffer te zijn, moet ik mij steeds weer realiseren dat de pijn die in mij is aangeraakt niet veroorzaakt wordt door de ander. De pijn was er al. De helende beweging in een relatie is dat ik mijn eigen wond verzorg die wakker gekust wordt door degene die ik liefheb. Het bijzondere van relaties is dat ónze pijn en de pijn van onze partner naadloos op elkaar aansluiten. Als kind hebben we een taak op ons genomen: uit liefde voor de ouder wil het kind het lot van die ouder overnemen. Een onmogelijke taak. In onze partnerrelaties herhalen we dat. Pas als we ons bewust worden dat wij het niet op kunnen lossen voor de ouder die we zo liefhebben, kan de rouw op gang komen en kunnen we ons patroon doorzien en veranderen. Dit vraagt bezinningstijd. Een boek wat mij heeft geïnspireerd: Drama van het begaafde kind van Alice Miller.
3.Zelfliefde en het lichaam. Wat moet ik doen? Niks… in stilte bij mezelf blijven. Hier is voor mij de kracht van yoga en meditatie enorm belangrijk, maar ook gezond eten, slapen, rusten, bewegen en er diep van binnen op vertrouwen dat er precies gebeurt wat nodig is. Zelfliefde groeit als ik me durf over te geven aan dit proces en langzaam contact voel met een diep gemis en verlangen in mij en me daarmee verbind. Alsof er een heel jong verlaten jongentje wakker wordt en zegt: “Mama wil je me alsjeblieft even vasthouden?”. Dan kan het verdriet loskomen. De helende beweging voor mij is om op tijd mijn rust te pakken, mijn yoga- en meditatie oefeningen te doen en zorg te dragen voor dit verloren jonge deel in mij en dit deel weer te omarmen en te integreren op zo’n wijze dat ik mijzelf in elke volgende ontmoeting niet meer zal verlaten. Dat betekent dat ik mezelf draag en mezelf uitspreek. Wanneer ik zelf zorgdraag voor mijn behoeften, hoef ik dat niet meer uit te besteden aan en te verwachten van mijn partner en voel ik me steviger in ons contact. En zo groei ik van zelfafwijzing naar zelfliefde. Doe je mee? https://www.werkenaaninnerlijkevrede.nl/inschrijfformulier-ontspanningscursus/?preview=tru
Dus: vind je jezelf terug door op een stoel te gaan zitten of door juist veel te gaan ‘doen’? Nee. Het gaat over naar binnen durven gaan, daar te gaan voelen, proeven en ontdekken. Ontdekken wie je bent.
Vertrek niet zonder mij, want ik wil jou volgen! Een prachtig lied in deze tijd! Stef Bos op zijn best! Inspirerende tekst, theatraal, muzikaal en ontroerend!
BEST FRIEND TREATMENT
als vanzelf ben ik
zo veel milder voor jou
als ik mezelf eens
als mijn beste vriendin
beschouw…
© Vian Moo – www.fijnzinnigeteksten.nl
Een monnik besluit om alleen te mediteren. Weg van zijn klooster neemt hij een boot en gaat naar het midden van het meer, sluit zijn ogen en begint te mediteren. Na een paar uur van onverstoorde stilte voelt hij plotseling de klap van een andere boot tegen de zijne. Met zijn ogen nog gesloten voelt hij zijn woede opkomen en als hij zijn ogen opent, is hij klaar om te schreeuwen tegen de schipper die het gewaagd heeft zijn meditatie te verstoren. Maar toen hij zijn ogen opende, zag hij dat het een lege boot was, niet vastgebonden, drijvend in het midden van het meer… Op dat moment krijgt de monnik een belangrijke glimp van verlichting en doorziet hij dat woede in hem zit; het hoeft alleen maar een extern object te raken om het uit te lokken. Daarna, wanneer hij iemand ontmoet die zijn woede irriteert of uitlokt, herinnert hij zich; de andere persoon is slechts een lege boot. “Woede zit in mij.” Thich Nhat Hanh.
Het was iets wat elk kind wist te doen, een directe en volledige verbinding met de wereld onderhouden. Op een of andere manier was je het vergeten toen je opgroeide en moest je het opnieuw leren.
Julian Traesure is een Engelse geluids- en communicatiedeskundige met als missie mensen en organisaties helpen beter te luisteren en gezonder en effectiever geluid te creëren, inclusief spreken
Ik wil in verbinding blijven met alle mensen aan de onderkant van de samenleving, omdat ik echt geloof dat dit de mensen zijn die in de toekomst dingen gaan veranderen. Arend van der Heijden.
Drie geruststellende lessen voor als je even het gevoel hebt dat je glas leeg is.
1) Vind je innerlijke rust. In deze onzekere tijd is het extra belangrijk om niet vast te houden aan stress. Het is onvermijdelijk dat je in deze tijden (meer) momenten van spanning ervaart. Maar zorg dat de onrust zich niet kan vastbijten in je lichaam en geest. Stress verhoogt namelijk het risico op een hormonale disbalans, het tast je immuunsysteem aan en ‘verblindt’ je bewustzijn. En dat terwijl het nu extra belangrijk is dat je weerstand goed werkt en je helder van geest bent om alle uitdagingen te overzien. Jijzelf hebt de kracht om innerlijke vrede te creëren. Daarvoor kun je maar beter niet afhankelijk van de buitenwereld zijn, vooral niet in roerige tijden. Yoga en Meditatie zijn een van de meest effectieve tools waarmee je jezelf een blijvend gevoel van innerlijke rust en veiligheid kunt schenken. Begin (en eindig) je dag met een meditatie- of yogales en je zult zien dat je onrust gedurende de dag veel beter kunt filteren. Daar doe je niet alleen je geest, maar ook je lichaam een plezier mee. Is mediteren iets dat niet bij je past? Een solitaire wandeling op de vroege ochtend doet ook wonderen.
2) Stuur een nieuwe boodschap naar je cellen. Een andere manier om de spanning je lichaam uit te laten vloeien, is via bewuste ademhaling. Wanneer je stress ervaart, krijgt elke cel in je lichaam dat bericht door. En die berichten worden vaak langer verstuurd dan je denkt: als jij mentaal al bent gekalmeerd, kan het goed zijn dat je lichaam nog in vecht of vluchtmodus staat. Om écht in een ontspannen staat te komen, is het zaak om te zorgen dat je cellen een nieuwe boodschap doorkrijgen. Ik raad je hiervoor een super simpele (maar uiterst effectieve!) ademtechniek aan die de nervus vagus, of zwevende zenuw, stimuleert. Deze zenuw loopt vanuit je brein naar je hart, longen en buikholte, waar hij zich in je organen vertakt. De oefening gaat als volgt: Je ademt in voor vier seconden, houd je adem even vast, en adem uit voor vier seconden. Zo vertel je de nervus vagus dat je kalm bent, en zorgt die op zijn beurt voor een verbeterd evenwicht tussen je lichaam en geest. Dit is ook een goede oefening om voor het slapen te doen. Voldoende, kwalitatief goede slaap is namelijk een andere cruciale factor in stressvermindering.
3) Onthoud dat alle grote veranderingen beginnen met chaos. De belangrijkste veranderingen in je leven hebben vaak een ingrijpende trigger nodig zoals ontslag, een verbroken relatie of de coronacrisis. Hoewel ze de nodige chaos en verdriet met zich meebrengen, zijn dit waardevolle momenten waarop je jouw blik opnieuw scherp kunt stellen. Hoe weet je dan welke kant je op moet? Ik ben ervan overtuigd dat je alle antwoorden al in je draagt. Je kunt ze echter pas horen als je ruimte maakt voor stilte, bijvoorbeeld tijdens een wandeling of meditatie. Actieve zelfreflectie is ook essentieel. Houd bijvoorbeeld een dagboekje bij met al je ideeën, vragen en gedachten. Op papier vallen dingen wonderlijk genoeg vaak als puzzelstukjes in elkaar. Heb je eenmaal een waarheid helder gekregen voor jezelf? Durf er dan naar te luisteren en volg je innerlijke kompas.
Zorg er wel voor dat je de chaos niet te snel uit de weg wilt ruimen. Het is goed om vooruit te kijken, maar wanorde is soms ook heel nuttig. Soms moeten de dingen simpelweg ‘uitrazen’ om vervolgens een nieuwe vorm te krijgen. Hetzelfde geldt voor chaos en verandering op grotere schaal. Het is heel verleidelijk om in de huidige situatie te gaan zitten piekeren over de toekomst, rampscenario’s uit te denken en oplossingen te willen verzamelen. Vooral als je een beroep hebt waarin precies dat van je wordt verwacht. En natuurlijk kunnen we niet met z’n allen achterover leunen; de situatie lost zich niet vanzelf op. Maar het kan wel heel rustgevend zijn om erop te vertrouwen dat de dingen op een bepaald niveau ook hun eigen magische logica volgen. Dat de chaos voor iets of iemand nodig is, en dat er straks een nieuw plaatje tevoorschijn komt dat ons laat zien waarom.
Bij sommige muziek krijg je spontaan herinneringen en bij dit nummer van J.D. Souther, moest ik terug denken een concert van Roy Orbison in Ahoy in de jaren ’80 waar is samen met mijn vrouw aanwezig was. John David (JD) Souther (1945) is een Amerikaanse singer-songwriter die mee heeft geschreven aan songs van Eagles, Linda Ronstadt, James Taylor en veel andere artiesten.
De kunst van liefde is grotendeels de kunst van het volhouden.
3 Reacties
jacqueline groenewold,
dankuwel. Het was bijzonder en kreeg
GELOOF in het bestaan.
Lilian Lambrechts,
Piet, weer bedankt voor deze nieuwsbrief met veel waardeVOLLE tips en inzichten
Chris,
Piet , bedankt voor deze tekst uit de nieuwsbrief. Die kwam binnen. Groet. Chris. “ De meesterproef in relaties is: kan ik mijn hart openhouden naar de ander, ook al heb ik pijn omdat we elkaar niet altijd kunnen bereiken. De grootste liefde is: dat jij jezelf durft te blijven in aanwezigheid van de ander en het verschil tussen jou en de ander aanvaardt. Mijn partner (we zijn al 47 jaar samen) raakt mij precies in die gebieden die aandacht van mijzelf behoeven. Om niet te vervallen in verwijten en in mijn gevoel slachtoffer te zijn, moet ik mij steeds weer realiseren dat de pijn die in mij is aangeraakt niet veroorzaakt wordt door de ander. De pijn was er al. De helende beweging in een relatie is dat ik mijn eigen wond verzorg die wakker gekust wordt door degene die ik liefheb.
Plaats reactie