Nieuwsbrief november 2019.

Het verhaal doorgeven! De mens is bij uitstek een verhalend wezen. We blinken er als sinds mensenheugenis in uit. Denk maar aan de religies: hun heilige geschriften staan vol van verhalen over het goed en kwaad, liefde, vriendschap, strijd en verzoening. Of wat dacht je van volksverhalen en sprookjes, overgeleverd van generatie op generatie. Verhalen zijn nog steeds springlevend en broodnodig voor onze persoonlijke ontwikkeling. De verhalen die we doorgeven aan onze kinderen en die we elkaar vertellen, geven betekenis aan wie we zijn en wat we belangrijk vinden. Ze geven zin aan leven en dood, groei en verval, orde en chaos, het goede en kwade. Al eeuwen lang worden verhalen in de vorm van sprookjes, mythen en sagen gebruikt om wijze levenslessen van generatie tot generatie over te brengen. Van samenkomsten rondom een kampvuur tot gesprekken aan de keukentafel. Verhalen zijn nog steeds heel actueel als het gaat om verbinden en versterken. Toch wordt tegenwoordig het verhaal gebracht onder een nieuwe internationale naam “storytelling” en deze naam wordt vooral  gebruikt om te ‘verkopen’ en is het verworden tot een marketinginstrument. “En dat is een groot gemis voor onze persoonlijke ontwikkeling”. “Want juist door bewust te worden van de levensverhalen om ons heen en de verhalen in onszelf, door er aandacht aan te geven en ze te delen, kunnen wij ons niet alleen met elkaar, maar vooral ook met onszelf verbinden. Zodra we onze levenservaringen om kunnen zetten in krachtige verhalen, zullen zij ons hart kunnen dragen in plaats van belemmeren. Door bewust te worden van het systeem van verhalen waarvan wij deel uitmaken, kunnen wij met veel meer aandacht liefdevol in het nu aanwezig zijn.”

_______________________________________________________________________________________

De mensen van ‘voorbij’ , zij blijven met ons leven, in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemengeuren, in een lied dat opklinkt uit verdriet.

_______________________________________________________________________________________

Nog een maandje en de top 2000 komt er weer aan! Daar kan ik enorm van genieten! Pop professor Leo Blokhuis en presentator Mathijs van Nieuwkerk bedankt. Dit was ook zo’n pareltje, het verhaal achter papa van Stef Bos. 

________________________________________________________________________________

Verhalen in gezinnen zijn enorm belangrijk. Elk gezin heeft verhalen: sommige grappig, sommige trots, sommige gênant, sommige beschamend. Het kennen van deze verhalen is het bewijs dat je bij het gezin hoort. Salma Rushdhi.

_______________________________________________________________________________

Jacqueline Etman, sedert 5 jaar columniste van de nieuwsbrief, getrouwd met Ton, moeder van Maud, werkzaam als doktersassistente, volgde daarnaast onderwijs in de sociale dienstverlening en het maatschappelijk werk en studeerde op latere leeftijd af in de theologie als geestelijk verzorger/pastoraal werker. Schrijven, zingen en cabaret hebben een speciaal plekje bij haar. Haar column is gelijk aan het maandelijkse thema, klik op: column 58

_____________________________________________________________________________________

Muziek vertelt verhalen. Dit is er zo een, het klein orkest in 1984, het geeft een duidelijk beeld van de geschiedenis. Maar ook het nummer Saigon van Billy Joel, of When the lights went out in new york city van de Trammps. Of het indrukwekkende lied van John Lennon, Imagine en zo kan ik nog wel even doorgaan. 

_________________________________________________________________________________________

Schrijven is een hobby van me, het is van levensbelang. Ik heb sinds ik 30 jaar ben al veel geschreven. Korte overdenkingen, brieven en verslagen voor de mensen die voor mij belangrijk zijn, artikelen voor de nieuwsbrieven, et cetera. Als ik schrijf, orden ik mijn gedachten en gevoelens. Schrijven is een belangrijke vorm van communicatie voor mij. Dit komt voort uit het feit dat er in mijn kindertijd niet duidelijk werd gecommuniceerd. Ik heb dus heel wat in te halen! Schrijven zorgt ervoor dat ik nadenk en op die manier structureer ik mijn gedachten en gevoelens. Het helpt mij tegen stress, bij het verwerken van mijn emoties. Het geeft vaak inzicht en ik kan zo beter onthouden, het is goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling, voor mijn zelfreflectie en het is een heerlijk traag gebeuren wat mij rust geeft. Het zorgt ervoor dat ik mezelf beter begrijp. Ik deel wat mij bezighoudt of raakt en de lezer/es reflecteert daarop vanuit zijn of haar eigen proces. Het schrijven heeft het doel om een betrokkenheid te creëren met betrekking tot de innerlijke vrede. Schrijven is een ideale manier om contact te maken, mensen te stimuleren tot zingeving of om ergens helderheid in te bieden, lezers te krijgen en de saamhorigheid van zoeken naar innerlijke vrede te vergroten. Schrijven geeft mij energie! Wat je echt bent bent is niet een persoon maar een kwaliteit. Jouw taak is om die kwaliteit naar buiten te brengen. Zoek niet naar de liefde. Je bent de liefde die je zoekt. Liefde is niet een emotie maar een staat van zijn, een manier van kijken, een manier om in het leven te staan. Liefde beweegt niet van een persoon naar een ander. Liefde is het veld dat alles bevat en alles mogelijk maakt. Ware zelfexpressie betekent kijken met liefdevolle ogen en liefdevol zijn. Liefdevol zijn begint met een innerlijke keuze. Het hangt niet van de wereld of van wat anderen doen of niet doen…Als je mijn laatste boekje wilt kopen, zie hier boven, dan kan dat! Het kost 8 euro (inclusief opsturen 12 euro). Je kunt het bestellen via: pietvanderpluijm@hetnet.nl,

_______________________________________________________________________________________

Wie de taal en de beelden herkent, is deelgenoot. Wie dat niet kan, is buitenstaander.

________________________________________________________________________________________

Het verhaal van Jonna Jinton, ze is fotografe, kunstenares en blogger. Jonna Jinton heeft het kleine Zweedse dorpje Grundtjärn, gelegen in het noordwesten van Ångermanland op de kaart gezet. Vijf jaar geleden verhuisde ze vanuit Göteborg naar het zomerhuis van haar ouders, dat in Grundtjärn ligt. Helemaal in haar eentje. Ze had uit haar jeugd heerlijke herinneringen aan het oord. Iedere zomer bracht ze een paar weken in het dorp door waar haar overgrootmoeder, oma en moeder allemaal zijn geboren. Een inspirerend verhaal. 

________________________________________________________________________________

Zonder de bijbel zou ik een ander mens geweest zijn. Het is toch een soort indoctrinatie: je hele jeugd die verhalen te horen. En zonder die bijbel en mijn godsdienstige opvoeding had ik nooit mijn boeken geschreven. Ze vormen het fundament van mijn schrijverschap, samen met de opstandigheid, de rebellie die ik aan het geloof heb overgehouden. Jan Wolkers.

_________________________________________________________________________________

Hing deze ook bij jullie aan de muur?

Terug kijken op je leven, maak er voor jezelf een persoonlijk verhaal van! Waar kom je vandaan? Hoe was je jeugd? Het ouderlijk gezin? Je broertjes of zusjes? Je ouders? Oma en Opa? Je omgeving? Je vrienden in je jeugd, je inspirators? Je favoriete leraar? Je eerste kus? Je eerste baan? Je eerste held, sporter, artiest? Wat voor kind, puber, tiener, jong volwassenen was jij? Je gezondheid? Jouw grote veranderingen? Jouw inzichten? Jouw beste boek, film of CD? Waarom doe je wat je doet? Wat zijn jouw meest ingrijpende gebeurtenissen?  Voor de een is dat een burn-out, voor de ander een baan die ophield of een vrouw die wegging. Wat zijn jouw keerpunten? Ieder mens heeft zijn ups-and-downs. Jij ook toch? Als je eens de tijd neemt om naar die hoogte- en dieptepunten te kijken, zie je vaak dat je daar lessen uit hebt geleerd die je nu nog steeds toepast in je leven. Dat noem ik: vlaggetjes prikken. Super moeilijk om bij jezelf te doen. Want je staat niet elke dag stil bij wat je overkomt en wat dat met je doet. Een ‘keerpunt’ is ook niet altijd iets wat van de een op de andere dag gebeurt. En er staat al helemaal niet meteen een vlaggetje in gepland wat je erop wijst dat dit een HEEL BELANGRIJKE GEBEURTENIS is in je leven. Waar je later nog steeds de INZICHTEN van toepast. Terugkijken. Samen met iemand anders. Als je met een maatje, collega of coach over je hoogte- en dieptepunten gaat praten, zul je merken dat er wel inzichten boven komen drijven die voor jou heel belangrijk zijn. Doordat je ze uitspreekt aan iemand anders, geef je als vanzelf woorden aan wat je bedoelt. Je denkt dat je het aan de ander uitlegt, maar het interessante is: je komt er zo zelf achter wat je belangrijk vindt. Ik heb meerdere keren meegemaakt dat mensen tijdens hun verhaal even stil vielen en zeiden: “Grappig. Nu ik het aan jou vertel, weet ik zelf pas wat ik bedoel.” Gun de ander jouw onweerstaanbare verhaal. Ik wil jouw verhaal horen. Het inspireert me. Hoe jij met uitdagingen bent omgegaan. Wat voor gave dingen je zijn overkomen. Hoe je bent gegroeid. Dus alsjeblieft, ga op zoek naar jouw vlaggetjes en vertel over je keerpunten en inzichten. Vraag vrijblijvend een consult aan van 1.5 uur, kosten 55 euro en breng jouw verhaal in beeld.

___________________________________________________________________________________

Frank Sinatra zong dit mooie lied in 1949, dat is 70 jaar geleden en het klinkt nog als gisteren. Herfst in New York, hoe vaak zijn de jaargetijden al wel niet bezongen en beschreven? 

_____________________________________________________________________________

Je wordt oud als je lichaam korter wordt en je verhalen langer. Mies Bouman.

______________________________________________________________________________

De weg. Een Indiase legende vertelt dat een man iedere dag buiten zijn dorp water ging halen in twee grote vaten, een oud en een nieuw, die hij aan een juk over zijn schouders droeg. Het oude vat had scheuren en lekte; tijdens de terugweg naar huis ging altijd de helft van de inhoud verloren. Twee jaar lang legde de man iedere dag dezelfde weg af. Het nieuwe vat was erg trots op zijn prestatie en was zich er  van bewust dat het voldeed aan de taak waarvoor het geschapen was, terwijl het oude vat stierf van schaamte omdat het zijn taak slechts half vervulde, ook al wist het dat de scheuren het vervolg waren van jaren trouwe dienst. Het schaamde zich zozeer dat het op een dag, toen ze bij de put waren, tegen de man zei: mijn excuses dat u, omdat ik nu eenmaal al zolang meega, iedere keer met maar de helft van de inhoud thuiskomt en u dus uw dorst maar half kunt stillen. De man glimlachte en zei: als we zo teruggaan, moet je onderweg eens goed opletten. Dat deed het vat en het zag dat de berm aan zijn kant van de weg rijkelijk begroeid was met planten en bloemen. Kijk eens, zei de man.  Zie je dat aan jouw kant de natuur veel mooier is? Dat je scheuren hebt, heb ik altijd geweten en ik heb er mijn voordeel mee gedaan. Ik heb bloemen, sla en andere groenten gezaaid. En jij hebt ze steeds water gegeven. Ik heb rozen kunnen plukken om het mooi te maken in huis, ik heb mijn kinderen sla te eten kunnen geven en kool en uien. Als jij niet geweest was zoals je bent, had ik dat niet kunnen doen. We worden allemaal een dagje ouder en krijgen dan andere kwaliteiten. En met die nieuwe kwaliteiten kunnen we ons voordeel doen.

____________________________________________________________________________

Maandagavond 23 December de 1e Herderstocht in Oosterhout. Het verhaal doorgeven! We vertrekken om 19.00 uur, met alle kinderen en ouders uit de omgeving van Oosterhout op het parkeerterrein van de Paulus abdij in de Hoogstraat 80 in Oosterhout. We lopen 2 km met de kinderen en met lampionnen en zaklampen, door den heilige driehoek en we komen onderweg van alles tegen wat met het kerstverhaal en de geboorte van Jezus van doen heeft. En we eindigen in de warme kapel van de Paulus abdij, waar het kerstverhaal bij de kerststal verteld wordt. Het duurt ongeveer een 75 minuten. En dan kan het kerstfeest pas echt beginnen! Opgave hoeft niet en er zijn geen kosten aan, een kleine gift voor de Paulus abdij is welkom, iedereen mag meelopen! Organisatie is ondergetekende samen met Jacqueline Etman (columniste) de broeders en de zusters van de Chemin neuf en andere vrijwilligers,  Zegt het voort, zegt het voort! Meer informatie volgt in de volgende nieuwsbrief. 

______________________________________________________________________

Deel 4 van het luisterboek “Met nieuwe ogen”! Veel luisterplezier!

_________________________________________________________________________________

Het schrift. Een en ieder die dit leest, beheerst het: het alfabet. Deze zo vanzelfsprekende manier van communiceren is ook ooit uitgevonden.  Het is lastig voor te stellen, een wereld zonder schrift. Niet alleen ontneemt het ons van een middel tot communiceren, maar zonder schrift zouden veel vanzelfsprekendheden niet bestaan. We zouden geen wetten kennen, in ieder geval niet op een interregionaal niveau. Religies zouden zeer kleinschalig zijn omdat er geen middel is om ‘het woord’ te verspreiden. Wetenschappelijke conclusies verspreiden zich niet. Grootse gebeurtenissen gaan misschien van mond op mond en worden zo legendes maar kunnen nooit uitgroeien tot geschiedenis. Het schrift is het middel geweest waardoor samenlevingen zich konden ontwikkelen en uitgroeien tot complexe instanties. Lezen is het cement van de samenleving. Het lezen van verhalen en gedichten helpt ons om sociaal te functioneren. Door het lezen, kunnen we ons beter inleven, meer begrip opbrengen voor anderen en gemakkelijker nieuwe contacten leggen.

___________________________________________________________________________________

De uitdaging van de onbekende toekomst is zo veel meer spannender dan de verhalen uit het behaalde verleden. Simon Simek.

___________________________________________________________________________________

Ina van der Meulen (42) is ongeneeslijk ziek. Een inspirerende documentaire laat zien dat ze juist nú het meeste uit haar leven haalt. En dit gebruikt ze om anderen te inspireren: “Durf jij te leven?” Het beest in de bek kijken. In deze korte film zie je hoe Ina haar ziekte heeft weten om te zetten in haar kracht. Door bewust te leven en eigen keuzes te maken. Haar doel is mensen te inspireren om echt te leven en de dingen te doen die ze belangrijk vinden, zonder hier net als zij heftige gebeurtenissen of slecht nieuws voor nodig te hebben. Vandaar de stichting  https://www.levenxl.nu mensen die zelf zeer ernstig ziek zijn (of zijn geweest) coachen anderen bij het maken van lastige loopbaan- en levenskeuzes.

_______________________________________________________________________________

Mijn leven vertelt verhalen. Ik geloof in verhalen, in hun ongelooflijke kracht om mensen in leven te houden, om de levenden levend te houden, en de doden. Tim O Brian.

_________________________________________________________________________________

Gesprek tussen hart en hoofd. “Waarom heb je me achter een schild geplaatst?” vroeg het hart. “Voor je eigen bestwil” antwoordde het hoofd. “Hoe dat zo?” vroeg het hart. “Het schild zal je beschermen tegen pijn” zei het hoofd. “Weet je dat zeker?” vroeg het hart. “Behoorlijk zeker, ja” antwoordde het hoofd. “Maar vraag je je wel eens af of ik wel blij ben met deze situatie?” vroeg het hart. “Je hebt mij nooit gevraagd of ik achter een schild wilde leven. Je hebt het daar gewoon geplaatst, op de dag dat jij besloot dat dat nodig was.” “En vanaf die dag heb je geen hartepijn meer gehad, toch?” reageerde het hoofd. “Dat is wat jij denkt” zei het hart. “Maar dat is slechts gedeeltelijk waar. Het is waar dat mij sinds die dag geen pijn meer is aangedaan door mensen die zo dichtbij konden komen dat ze me pijn konden doen. Maar pijn heb ik wel, continu. Want ik ben hier alleen achtergelaten, ben hier helemaal in mijn uppie en niemand, zelfs jij niet, verbindt zich nog met mij. Ik ben een hart, en liefde is mijn levensenergie. Ik ben op m’n best wanneer ik zowel liefde kan geven als ontvangen. Maar niets van dat alles gebeurt nog. Vanwege het schild. Het schild dat jij besloot voor me te plaatsen, zonder mij te vragen hoe ik dat vond. Ik weet dat je het geplaatst hebt vanuit de beste intenties, maar het schild doet me meer kwaad dan goed. Ik ben een hart! Ik wil liefhebben! Liefde voelen! Liefde geven! Liefde ontvangen! Als ik dat niet kan doen, wat voor nut heeft het dan dat ik er überhaupt ben?” Het hoofd was stil nu. Verward. Het begreep dat het hart zojuist iets heel belangrijks had gezegd. Maar hoe moest het dan met de angsten? Hoe zat het met bescherming? Zonder het schild zou het hart zo vreselijk kwetsbaar zijn! Het zou gekwetst kunnen worden. Weer. En dat was altijd erg pijnlijk…“Maar hart,” zei het hoofd ” zou je werkelijk liever zonder het schild willen leven? Wil je echt dat ik het schild wegneem, waardoor ik je blootstel aan zoveel gevaren, aan de mogelijkheid dat je weer gekwetst wordt? “Ja” zei het hart. “Want ik ben niet gemaakt om achter een schild te leven. Dan kan ik net zo goed doodgaan. Achter een schild kan ik niets doen van alle dingen die ik te doen heb. Ik kan niet ademen. Ik kan niet delen. Ik kan mijn energie niet laten stromen. Ik kan niet ZIJN wie ik ben, in feite. Ik begrijp je zorgen, maar begrijp alsjeblieft ook dit: achter het schild zal ik sterven, en dan zal mijn leven zinloos zijn geweest, want dan ben ik niet in staat geweest mijn energie aan de wereld te geven…Ik heb het echt nodig dat je het schild wegneemt. Zodat ik kan LEVEN en ZIJN, volledig, helemaal.     Je zult verrast worden door de dingen die we zullen ervaren zonder schild. Er zijn zoveel GOEDE dingen beschikbaar voor ons, als we dat schild maar zouden weggooien! Vertrouw me! En help me, alsjeblieft… Help me door me te vertrouwen en door aan mijn zijde te staan…
Heb vertrouwen dat de kracht van mijn energie veel, veel sterker is dan de kracht van de angsten en zorgen die in jou leven. En weet dat ik, zelfs als ik gekwetst word, altijd in staat zal zijn weer te helen. Vertrouw me. Ik kan het aan. Het is het leven. Als ik het leven niet aan zou kunnen, zou ik hier niet zijn…”  Auteur : Dinesh Pultoo.

_____________________________________________________________________________

Jerry Dammers van de Britse Skaband special aka, heeft het nummer geschreven en in feite maar een keer live gespeeld. Het werd meteen de enige hit van special aka en de band viel uit elkaar. Het ging wel meteen heel de wereld rond en in 1988 werd het door een andere gelegenheidsband opnieuw uitgebracht ter ere van de 70e verjaardag van Nelson Mandela. In 2008 werd het gespeeld ter gelegenheid van zijn 90e verjaardag en in 2010 werd het uitgeroepen als de beste protestsong ooit. Dit lied heeft wel een heel bijzonder verhaal, van onderdrukking naar vrijheid. 

________________________________________________________________________________

Dat is hoe mensen leven, door verhalen te vertellen. Wat is het eerste dat een kind zegt als hij leert praten? ‘Vertel me een verhaal.’ Dat is hoe we begrijpen wie we zijn, waar we vandaan komen. Verhalen zijn alles. Fons Jansen.

_________________________________________________________________________________

Vian Moo is de “Dichteres van de Nieuwsbrief” Haar motivatie: Zolang ik me kan herinneren ben ik bezig met taal: spelen, spreken, schrijven en zingen. Het boeit, verbindt en raakt. Mijn taalkracht zit in het schrappen. Net zolang tot de kern overblijft. Daar draait het om. Fijne zinnen!

EPILOOG

ons verhaal

maakt op papier

een tussenstop

 

ik blader verder

het houdt niet op

 

© Vian Moo

Uit: ‘Meer dan dit’ te bestellen via de boekhandels of uitgever: https://www.elikser.nl/meer-dan-dit.htm

___________________________________________________________________________

Adichie groeide op in Nsukka een stad in zuidoost-Nigeria, waar haar beide ouders aan de Universiteit van Nigeria werkten.  Ze studeerde anderhalf jaar medicijnen aan deze universiteit. In 1996 ging Adichie naar Amerika waar ze aan de Drexel University in Philadelphia studeerde ze af. In 2003 haalde ze nog een masters degree aan John Hopkins universiteit en in 2008 aan  de Yale universiteit. Ze is een van de bekendste Afrikaanse schrijfsters en een echte feministe. 

______________________________________________________________________________

Elk groot verhaal heeft minstens twee verhalen, zo niet meer: dat wat aan de oppervlakte is en dat wat eronder zit wat onzichtbaar is. Steven Covey.

_______________________________________________________________________________

Ieder van ons heeft een uniek verhaal. Geen mens is hetzelfde. Je wordt geboren in een specifiek gezin, op een bepaalde plek in het gezin. (Ik ben bijvoorbeeld de jongste van 3 kinderen). Je krijgt een bepaalde opvoeding mee, een godsdienst of juist niet. Je wordt geboren in een bepaald land, met een eigen cultuur. Je hebt unieke ouders en die komen weer voort uit een uniek familiesysteem. (hun ouders, grootouders, overgrootouders, tot vele generaties terug). Je ouders hebben hun eigen unieke ervaringen en nemen dit mee in jouw opvoeding. En dan heb je je eigen ervaringen in het leven. Dat zijn mooie en minder mooie ervaringen. Ik ga nu even uit van je ervaringen van -9 maanden, dus ook in de baarmoeder, tot aan je ervaringen nu.  Of die ervaringen en jouw verhaal bepalen hoe je nu leeft? Laat jij ervaringen uit je kindertijd, je kwaliteit van leven nu bepalen? Wat is jouw unieke verhaal? Wat nu mijn vraag aan jou is: “heb jij ooit jouw verhaal opgeschreven?” Of vertel je jouw verhaal heel vaak aan anderen? Welk verhaal vertel jij over jezelf aan anderen? Blijven bij jou de positieve kanten van je verhaal hangen? Of vooral de negatieve dingen? Ik wil je uitnodigen om jouw verhaal eens op te gaan schrijven. Ga eens op een rustig moment, als je echt de tijd hebt voor jezelf jouw unieke verhaal opschrijven. Schrijf gewoon op, wat in je opkomt. Misschien is het fijn om er een korte biografie van te maken, waarbij je per 10 jaar van je leven een korte samenvatting maakt van die dingen, die in je oppoppen. Wellicht vind je het fijn om eerst even naar de stilte in jezelf te gaan met een korte meditatie of ademhalingsoefening. Doe datgene, wat goed voelt voor jou. Voel wat je op wilt schrijven en doe de oefening ook echt. Als je dit hebt gedaan, lees het dan op een ander moment eens rustig door. Wat valt je op? Waar word je blij van? Waar word je misschien verdrietig of boos? Mag alles er zijn, wat er is gebeurd in jouw leven? Wat is de rode draad in jouw verhaal? Waar ging jij als kind van stralen? Waar ga je als volwassene van stralen? Wat zijn jouw unieke talenten? Voel wat het lezen van je eigen verhaal met je doet en laat de emoties die je voelt toe. Lees het als volwassene nu. Als een heel bijzonder boek. Het is jouw unieke verhaal. Misschien voelt het fijn om je verhaal eens te delen met een lieve vriend(in). Of je lieve partner, als dat goed voelt. Om nu in een ander verhaal te stappen, als er dingen zijn waar je minder blij van wordt nu. Zonder je oude verhaal te verloochenen of weg te stoppen. Het is en blijft jouw verhaal, jouw bijzondere boek. En daar mag je soms ook best even verdrietig, boos of shit over voelen. Voel dan de emoties als volwassene. Jij leeft nu. Stap in je nieuwe leven. Creëer zelf het leven waar je helemaal blij van wordt. Gebruik je unieke talenten, die zitten vanaf je geboorte al in jou en stap de wereld in! En natuurlijk kan het ook zijn dat jij je natuurlijke talenten nog niet gevonden hebt en dat je even een ondersteuning nodig kunt hebben in jouw proces van zijn, zelfreflectie en levenservaringen. Maak gerust een afspraak voor een coachgesprek voor meer informatie. Bel 06-25276590.

______________________________________________________________________________________________

Kiki Schippers (1988) is een Nederlandse cabaretière. Zij studeerde aan de Koningstheater academie in Den Bosch en won eind 2014 de Publieksprijs én de Persoonlijkheidsprijs bij Cabaretfestival Cameretten. Verhalen blijven zich gelukkig ook vernieuwen. Een prachtig actueel verhaal in een mooi lied. 

______________________________________________________________________________________

 Een lezing over het ‘verlies van gezondheid; een rouwproces’. Woensdag 13 november om 19.30 uur. Als je geconfronteerd wordt met de ziekte kanker, verlies je daarmee ook je gezondheid. Wanneer je iets verliest wat je dierbaar is, kom je in een rouwproces. Rouwen kent geen eindpunt en is nooit afgelopen, klaar of verwerkt. Het is persoonlijk en uniek; iedereen doet dit op eigen wijze. Tijdens deze avond staat we stil bij de impact die de diagnose kanker heeft op de patiënt en zijn naasten. Veel mensen zeggen: ‘ik weet wie ik was voor de diagnose, maar wie ben ik nu? Het verlies blijft een wezenlijk deel uitmaken van wie je bent. Het kan dus niet worden ‘verwerkt’. Dit impliceert immers dat wanneer je genoeg je best doet en hard genoeg werkt, het verlies ooit weg zal gaan. Hoe kun je verlies verweven in je leven zodat het onderdeel wordt van jouw verhaal en een onderdeel van jezelf, zonder dat alle gevoelens je steeds opnieuw overvallen? Hoe ga je om met rouw? En wat is rouwen eigenlijk precies?                            De lezing wordt verzorgd Joni Rappange, zij is psychosociaal therapeut en gespecialiseerd in rouw en verliesbegeleiding. Ze heeft haar eigen praktijk. www.praktijkverder.nl Waar: inloophuis Poppy’s, Mathildastraat 69, Opgave 06-81309770 of info@inloophuispoppys.nl Er zijn geen kosten aan!

______________________________________________________________________________________

Twee kanten van het verhaal. Een mooi voorbeeld hoe een verhaal twee kanten kan hebben en we ons niet vaak bewust zijn van deze verschillende kanten. Ik vond een  duidelijk verhaal hierover in een boek van Stephen Covey: Covey zit in een metro en ergert zich kapot aan een andere man, die net is ingestapt met twee kinderen van ongeveer vier en zes jaar oud. De kinderen klieren, duwen, trekken, maken veel lawaai en hun vader zit daar maar, alsof hij er niets aan kan doen. Het is duidelijk dat andere reizigers zich er ook aan storen, maar niemand zegt iets. Op een gegeven moment wordt het Covey te machtig, hij spreekt de man aan: ‘Mijnheer, kunt u alstublieft uw kinderen vragen om zich in de metro iets rustiger te gedragen?’ De vader kijkt nu wel op en antwoordt: ‘Oh, natuurlijk, excuus. Ik was er niet bij met mijn gedachten. Weet U, we komen net terug uit het ziekenhuis. Mijn vrouw heeft, had kanker. Ze is zojuist overleden. Ik denk dat de kinderen het ook even niet meer weten.’

_______________________________________________________________________________

Ik wil dat we ons organiseren, om de persoonlijke verhalen te vertellen die empathie creëren, wat de meest revolutionaire emotie is. 

_______________________________________________________________________________

Lauren Daigle (28) is een Amerikaanse zangers. Toen ze opgroeide noemde haar moeder hun huis ’the music box’ (de muziekdoos). Op vijftienjarige leeftijd kreeg Lauren een virus, waardoor ze twee jaar lang ziek thuis lag. Lauren Daigle zei dat God haar in deze tijd haar toekomst in de muziekindustrie liet zien. “Ik heb het lied ‘Rescue’ geschreven voor iemand die een moeilijke tijd doormaakte. Ik wilde een lied schrijven dat mensen kan troosten in tijden van nood. Dat is ook echt het doel van dit lied: hoop geven aan mensen die zich verloren voelen. Hoop en redding. De verschillende landschappen die je ziet in de video staan synoniem voor de diepte van genezing die plaats kan vinden wanneer je leeg of eenzaam voelt. Hoop kan je redden.”

______________________________________________________________________________________

We zitten altijd in verhalen. Verhalen in verhalen in verhalen. Je weet nooit waar het ene eindigt en een ander begint. In werkelijkheid vloeien ze allemaal samen. Alleen in boeken zijn ze keurig gescheiden.

_______________________________________________________________________________________

 

Is het stoppen met roken mislukt in oktober? Probeer deze manier eens! Er kwam eens een man bij de meditatieleraar die al 30 jaar kettingroker was. Nu was hij ziek en de artsen hadden gezegd: U zult nooit beter worden als u niet ophoudt met roken. Maar zijn roken was chronisch, hij kon er niet mee stoppen. Hij had het geprobeerd, hij had er alles aan gedaan; hij had het echt geprobeerd en hij had er vreselijk onder geleden, een a twee dagen kon hij zonder, maar dan werd de aandrang zo groot dat hij er aan toe moest geven. En zo verviel hij weer in hetzelfde patroon. Door het roken had hij alle zelfvertrouwen verloren, omdat hij zoiets onbeduidends als stoppen met roken niet kon opbrengen. In zijn eigen ogen was hij waardeloos. Hij beschouwde zichzelf als de meest waardeloze figuur ter wereld. Hij had geen enkel respect voor zichzelf. Hij kwam bij de meditatieleraar en zei: Wat moet ik doen?  Hoe kan ik stoppen met roken? Hij zei: Niemand kan stoppen met roken, begrijp dat goed. Wel of niet roken hangt nu niet alleen af van jouw beslissing, het is een gewoonte geworden. 30 jaar is een lange tijd. Het zit in je lichaam, in de chemie van je cellen. Het is overal doordrongen. Het is niet alleen een kwestie van je hoofd dat een besluit neemt; je hoofd kan dat niet doen, het is onmachtig. Het kan wel met iets beginnen, maar het kan niet gemakkelijk een einde aan iets maken. Als je eenmaal begonnen bent en er al zolang  mee geoefend hebt, ben je eigenlijk een groot yogi: 30 jaar training in roken is niet niets! Het is een automatische handeling geworden die je weer moet de-automatiseren. Hij vroeg: Wat bedoelt u met de-automatiseren? Daar draait het om bij meditatie. De meditatie leraar zei: Doe het volgende: zet het stoppen maar uit je hoofd. Stoppen hoeft ook niet. 30 jaar lang heb je gerookt en heb je overleefd, natuurlijk heb je veel geleden, maar ook daar ben je aan gewend geraakt. Wat maakt het uit of je een paar uur eerder sterft dan wanneer je niet zou hebben gerookt? Wat zou je ermee doen? Wat heb je tot nu toe gedaan? Wat maakt het uit of je maandag, dinsdag of op zondag sterft, dit jaar of volgend jaar, wat maakt het uit? Hij zei: Ja, dat is waar. Dat maakt niet uit. Toen zei de leraar: Zet het uit je hoofd. We gaan helemaal niet stoppen. Er is alleen inzicht nodig. Maak er dus vanaf nu een meditatie van. Hij vroeg: Een meditatie maken van roken? Hij zei: Ja. Als Zen een meditatie en een ceremonie kan maken van thee drinken, dan kan dat ook met roken. Roken kan net zo’n mooie meditatie zijn. Hij zag er opgewonden uit. Hij zei: Meditatie? Hoe dan? Ik brand van nieuwsgierigheid! De leraar legde hem uit: Wanneer je het pakje sigaretten uit zak haalt, doe dat dan heel langzaam. Geniet ervan, haast je niet, doe het bewust, alert. Haal het er langzaam en heel bewust uit. Trek dan de sigaret heel bewust uit het pakje, niet zoals je gewend was, haastig, onbewust en automatisch, maar heel langzaam. Klop dan met de sigaret op het pakje, heel alert. Luister naar het geluid, net als de zen monniken dat doen als de mantra gaan zingen en de thee begint te koken…..wat een geur. Ruik dan aan de sigaret, geniet van de schoonheid…Hij zei: Wat zegt u nu? Schoonheid? Ja, schoonheid. Tabak is even goddelijk als wat dan ook. Ruik eraan; het is de geur van god. Hij keek lichtelijk verbaasd en zei: Maakt u een grapje? Nee, ik maak geen grapje, zei de leraar, ik ben heel serieus. Steek de sigaret dan heel bewust in je mond, steek hem heel bewust aan. Geniet van elke handeling en verdeel die in zo veel mogelijk kleine handelingen, zodat je steeds bewuster wordt. Neem dan het eerste trekje: god in de vorm van rook. Hindoes zeggen Annam Brahm: voedsel is god. Waarom rook dan niet? Alles is god. Vul je longen zo diep mogelijk….dat is pranayama. Ik geef je de yoga voor de nieuwe tijd. Blaas de rook dan uit, ontspan je en neem weer een trekje, heel langzaam. Als je dat zo kunt doen zul je verbaasd staan. Al gauw zul je er de stommiteit van inzien. Niet omdat andere zeggen dat het verkeerd is. Jij ziet het zelf in. Dat inzicht is niet alleen verstandelijk, maar iets van je hele wezen, van jou als totaliteit. Als het op zekere dag ophoudt, houdt het op. Als het blijft, blijft het. Je hoeft je geen zorgen over te maken. Na drie maanden kwam hij weer bij de meditatieleraar en zei: het is opgehouden. Probeer dit nu ook met andere dingen, zei de leraar. Dat is het geheim van de-automatiseren.

______________________________________________________________________

Zing in de douche. Dans op de radio. Vertel verhalen. Schrijf een gedicht aan een vriend, zelfs een waardeloos gedicht. Doe het zo goed als je kunt. Je krijgt een enorme beloning. Je hebt iets gecreëerd.

________________________________________________________________________

Eckhart Tolle, is een Duitse leraar en auteur op het gebied van spiritualiteit. Zijn eerste boek “De Kracht van het Nu” werd een bestseller. Ontwaken in het ‘nu’… wat betekent dat? Hoeveel impact kan een eenvoudige verandering van denken hebben? Deze video laat je meteen de ruimtelijkheid en vrede voelen, als je er voor open staat!

__________________________________________________________________________________

Het geheim van de laatste blaadjes. Soms zie je in de herfst een boom waarvan alleen de buitenste blaadjes nog aan de takken zitten. Met hun speelse contour herinneren ze aan de tijd dat hij nog helemaal vol zat. Waarom zitten deze blaadjes daar nog? Waarom liggen ze niet zoals alle andere op de grond? Waarom bleven ze nog hangen? En hoe komen ze zo sterk? Stonden niet juist deze buitenste blaadjes aan de meeste stormen bloot? Hadden ze door hun ligging aan de boom niet het meest te verduren van de zon en de regen? Kijk naar deze blaadjes in elke herfst die u beleeft. Begrijp hun betekenis. Ze vertellen je het verhaal van genade. De genade om alle striemen van het leven ten volle te ondergaan. De genade om sterk te worden, zo sterk dat ze niet meer beschermd hoeven te worden door de andere blaadjes, maar zelf beschermers zijn. De genade om tot het laatste toe helder en wakker te zijn en niet als zovele slapend op de grond door te brengen, als een onderdeel van een grote, langzaam verterende deken. De genade om dicht bij de bron te vertoeven, zodat alle slagen van het lot ongehinderd en in volle kracht kunnen neerdalen. Niet om te breken maar om te sterken. Niet om te doden maar om nog meer te leven. Kijk naar deze blaadjes in de herfst. Zie hun buitenste en bovenste plaats. Niet de kern van de boom, want daar zitten de zwakste blaadjes. Niet in de andere lagen, want daar zit de massa van het gemiddelde. Maar aan de rand, waar alleen de sterkste verblijven. Zo ook verblijven de sterkste onder de mensen aan de rand van de maatschappij. Ze zijn betrokken, maar niet verwikkeld. Ze geven hun voorbeeld, maar dwingen niemand. Ze vechten voor hun mening, maar voeren geen strijd. Ze inspireren tot beweging, maar blijven niet wachten. Ze geven wat ze hebben, maar zijn niet te koop. Kijk naar deze blaadjes in de herfst. Ze zijn als een teken in de lucht. Een signaal om sterk te zijn. Een aanwijzing om de moed niet op te geven. De aanreiking om door te gaan. Een gebaar van genade voor een ieder die de ogen heeft om zijn leven te onderzoeken en de moed om zijn lot te begrijpen. Uit: Een gelukkig mens en andere geheimen, van Theije Twijnstra. 

________________________________________________________________________________________