Acceptatie. Lijkt misschien op berusting, maar het is van een totaal andere orde. Acceptatie is namelijk een actieve houding, terwijl berusting niets meer dan een passieve houding is. Berusten doe je in situaties die je kunt veranderen als je echt wilt. Je berust bijvoorbeeld in je slecht betaalde baan, terwijl je donders goed weet dat wanneer je echt alles op alles zet, je een betere baan kunt vinden. Veel mensen berusten in een uitgebluste relatie of een uitzichtloze financiële situatie omdat ze het lef en de puf niet hebben om er iets aan te veranderen. Acceptatie heeft dus niets van doen met passieve berusting. Acceptatie is een actie. Je kunt bewust besluiten om iets te accepteren zoals het is. Voor het toepassen van acceptatie is het belangrijk te weten dat er twee soorten situaties zijn: Situaties waaraan je niets kunt doen. Situaties waaraan je wel iets kunt doen. Alleen de situaties waaraan je niets kunt doen, behoeven acceptatie. Enkele voorbeelden van situaties waar je geen grip op hebt: Het weer, Ziektes, ongelukken, de dood, de economie, de zwaartekracht, de karakter eigenschappen van anderen, de overtuigingen van anderen, de keuzes van anderen. In plaats van accepteren, klagen we ons de krampen over situaties waar we geen grip op hebben en verzetten we ons met man en macht tegen de werkelijkheid zoals deze zich aan ons voordoet. Dit is een hopeloos gevecht en je hoeft maar om je heen te kijken om te zien dat de resultaten bijzonder mager zijn. Hoeveel we ook klagen, het verandert niets aan het weer, aan de dood of aan de economie. Ook verandert het niets aan al die mensen om ons heen die zich mega-irritant gedragen en zich weigeren aan te passen aan onze eisen. Met acceptatie neem je de beslissing om uit je oeverloze en zinloze geklaag te stappen: actie dus. Lees meer: Acceptatie lijkt misschien op berusting
Ik heb het recht niet om iemand anders te willen veranderen als ik zelf niet bereid ben om te veranderen. Martin Buber.
Jacqueline Etman, sedert 4 jaar columniste van de nieuwsbrief, getrouwd met Ton, moeder van Maud, werkzaam als doktersassistente, volgde daarnaast onderwijs in de sociale dienstverlening en het maatschappelijk werk en studeerde op latere leeftijd af in de theologie als geestelijk verzorger/pastoraal werker. Schrijven, zingen en cabaret hebben een speciaal plekje bij haar. Haar column is gelijk aan het maandelijkse thema, klik op: column 45
Maarten van de Weijden. Sporters zijn gewend de lat voor zichzelf steeds een stukje hoger te leggen. Steeds iets beter. Steeds iets harder. En in het geval van Maarten: steeds iets verder. En dat doet hij niet alleen omdat hij op zoek is naar een nieuwe sportieve uitdaging. Maarten zet zijn zwemtalent in om zoveel mogelijk geld op te halen voor onderzoek naar de genezing van kanker. En weten allemaal inmiddels hoe dat is afgelopen. Inmiddels staat de stand op 4.7 miljoen euro. Voor meer informatie kijk op: https://www.11stedenzwemtocht.nl Maarten woont in Waspik en is al geëerd voor zijn enorme prestatie in Waalwijk. Ik heb hem graag gesponsord en ik was al een grote fan, sinds ik zijn boek Beter heb gelezen. In dit kort interview met Jeroen Pauw geeft Maarten zijn visie over acceptatie.
Als we leren ons hart te openen, kan zelfs degene die ons irriteert, onze leraar worden. Pema Chödrön.
Lezen in het boek van leven en sterven. Samen lezen, samen delen, samen ervaringen uit wisselen. Aan de hand van het Tibetaanse boek van leven en sterven van Sogyal Rinpoche. Dit boek kan volgens de schrijver ‘een stille revolutie teweeg brengen in de manier waarop we omgaan met leven en sterven’. We nemen het boek als uitgangspunt. Piet van der Pluijm, yogaleraar, begeleid de gesprekken. Er is nog plaats. Adres: Ridderstraat 71 Oosterhout Data: dinsdag 2 Oktober, 23 Oktober, 13 November en 4 December. Tijd: van 14.00 – 16.00u. Kosten: €25,- voor de serie of €7,50 per bijeenkomst. Opgave 06-25276590 of pietvanderpluijm@hetnet.nl
Vrienden accepteren je zoals je bent.
Meditatie is aandacht, liefdevolle aandacht, van moment tot moment…..Gemakkelijker gezegd dan gedaan! In plaats van voortdurende liefdevolle aandacht, draag ik van moment tot moment een beoordelaar in me mee, die alles in de gaten houdt. Bijna alles wat ik doe wordt kritisch bekeken en er wordt een etiketje op geplakt: goed of fout. Vaak voel ik me rot als de scheidsrechter weer bezig is, want hij heeft een scherp oog voor al mijn zwakheden en over mijn goede kanten hoor ik hem nauwelijks. Ik krijg er regelmatig een minderwaardigheidsgevoel van, want hij is niet gauw tevreden. Op een ochtend werd ik wakker in een tamelijk negatieve stemming. De dag ervoor had ik me ook al niet zo happy gevoeld en ik zag mezelf al weer zo’ n dag doorzeulen. Daar begon de beoordelaar: Jij bent ook altijd down en je hebt niet eens de kracht er wat aan te doen. Zwakkeling! Toen dacht ik: De zon schijnt. Daar wil ik van genieten. Ik heb helemaal geen zin om in deze negatieve stemming te blijven hangen. Door al die oordelen kan ik niet vrijuit leven. Daar wil ik iets aan doen. Ik had al gemerkt dat de beoordelaar zich meestal niet zomaar opzij laat zetten. Hoe meer je hem wegduwt, hoe sterker hij terugkomt. Wat dan te doen? Toen schoot me een boek te binnen van Stephen Bachelor, de betekenis van een Boeddhistisch atheïst, hij was laatst te zien in het programma van Adriaan van Dis, de Boeddhistische blik. https://www.npostart.nl/de-boeddhistische-blik-van-dis-en-de-dalai-lama/KN_1697851 Mooie serie. Stephen schreef in zijn boek. Niet op de oordelen ingaan en ze ook niet wegduwen, maar gewoon tellen. Oh wat ben ik moe, het zal wel weer niets worden vandaag! Oordeel nummer een. Ik zal het wel nooit leren om me te ontspannen tijdens mijn werk. Oordeel nummer twee. Jeetje, wat kijkt die man chagrijnig, wat een vervelende man! Oordeel nummer drie. Wat ben ik toch egoïstisch, ik denk alleen aan mezelf! Oordeel nummer vier. Of, hij of zij zal mij wel heel burgerlijk vinden, als ik dat doe! Oordeel nummer vijf, in vermomming. Goh, wat grappig, als ik gewoon tel hoef ik me niets van al die oordelen aan te trekken. Die scheidsrechter kan wel van alles zeggen. Goed zo! Oh, oordeel nummer zes. Ik begon er lol in te krijgen. De scheidsrechter bleef zijn oordelen vellen, maar ze brachten me meestal niet lang van mijn stuk. Na een paar dagen liet hij zelfs wat minder van zich horen. Ik heb een scorelijst bijgehouden en alleen de grove oordelen geteld waardoor ik me bijna rot ging voelen. Vandaag ben ik pas bij oordeel twintig aangeland. Een doorsnee dag is ongeveer dertig. Wat is jullie score?
Zoals een zeeman zijn angst opheft door de storm te accepteren, lost de wijze zijn angst op door alle dingen te accepteren. Tao Meng.
Christina Judith Perri (1986) is een Amerikaanse singer-songwriter. In 2010 werd ze daar bekend toen haar nummer Jar of hearts in een televisieshow werd opgevoerd. In 2011 werd ze met datzelfde nummer ook wereldwijd bekend. Arms is een mooi nummer wat weergeeft dat we allemaal behoefte hebben voor een arm om ons heen.
Iedereen wordt ouder en lelijker, je verlept allemaal een beetje. De kunst van het ouder worden is volgens mij is dat accepteren en een wijzer iemand worden. En dat je veel meer tijd en energie steekt in je binnenwereld. Theo Maassen.
Mopper de mopper. Sietske Roegholt heeft dit artikel geschreven en is vrijwilligster in Plum Village, het centrum van de Boeddhistische monnik Tich Nath Hanh, wat bestaat uit 3 grote boerderijen die nu fungeren als Boeddhistische kloosters, in de buurt van Bergerac, in Frankrijk. Er zijn een herfst, winter, lente en zomer retraite, waar duizenden mensen uit de hele wereld naar toe komen om te mediteren en innerlijke rust te vinden. Persoonlijk ben ik er in 2009 samen met mijn vrouw geweest en het was een fantastische ervaring. Dit verhaal komt uit de klankschaal, het blad van de stichting leven in aandacht. Voor meer informatie kijk op: https://www.aandacht.net/plum-village/plum-village
Het was de eerste dag van de zomerretraite, druk dus. Mijn taak was om de mensen naar hun kamer of kampeerplek te brengen en hen zo nodig van een slaapzak, lakens en een muskietennet te voorzien. Ik had er zin in, vond het fijn de mensen welkom te heten, maar werd in de loop van de dag ook flink moe. Ja, die muskietennetten….Wel zestig nieuwe waren er aangeschaft, hele handige, die met een haakje in het plafond bevestigd konden worden. Er was maar één ding mis: Er waren geen haakjes gekocht, of in elk geval ze waren onvindbaar. Ik voel me vaak wat over verantwoordelijk om het iedereen naar de zin te maken en ik vond het dan ook verschrikkelijk vervelend. Ik liep heen en weer te draven om haken te vinden, maar tevergeefs. Ineens hoorde ik mezelf mopperen: Waarom zijn er geen haakjes, ik ben al moe genoeg zonder ook nog eens naar haakjes te moeten zoeken, ze stonden nog wel op de boodschappenlijst, waarom lopen de dingen hier altijd zo moeizaam, welk sufferd heeft vergeten haken te kopen, enzovoorts. Op dat moment besefte ik dat ik niet een bepaald een positieve bijdrage leverde aan een goede sfeer op de aankomst dag en ik hield verder mijn mond, met moeite. Later vroeg ik me af waarom de drang om hardop aan mijn ontevredenheid uiting te geven zo sterk was. Lees meer: Mopper de mopper
De roep van de dood is een roep van liefde. De dood kan zoet zijn als we bevestigend antwoorden, als we hem accepteren als één van de grote eeuwige vormen van leven en transformatie. Hermann Hesse.
Peter Gordijn. (1982) opgegroeid in Brabant. Hij werd Apachepiloot. In 2006 kreeg Peter een hernia. Dit zorgde voor gedwongen zelfreflectie. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Peter deed diverse cursussen, las veel boeken, keek video’s en zocht internet af. Hij raakte gefascineerd door de universele levenslessen die als rode draad overal terugkwamen. Toen dit radicaal andere levensperspectief helder was, wist Peter dat er vanuit de menselijke ervaring nog maar één logische manier is om het leven innerlijk te beleven: Overgave. Ongelooflijk wat een innerlijke rust en duurzaam geluk dat oplevert. Het enige wat je hoeft te doen is je perspectief te veranderen…Eind 2016 ging Peter op reis met zijn camper om vlogs te maken en een nieuw boek te schrijven over de nieuwe inzichten. Toevallig (of niet) werd hij vlak voor vertrek uitgenodigd op Chateau Kerminaouët, waar hij in alle rust aan het manuscript van Het Absolute Perspectief heeft kunnen werken. Aangezien hij echter in totale overgave leeft, is het nooit zeker waar het heen zal gaan. Only one way to find out…
Het zijn niet onze verschillen die ons verdelen. Het is onze onvermogen om die verschillen te herkennen, te accepteren en het te vieren. Ben Tiggelaar.
Ricky van Dijk is de “Dichteres van de Nieuwsbrief”! Ze voert de auteurs naam Vian Moo. Haar motivatie: Zolang ik me kan herinneren ben ik bezig met taal: spelen, spreken, schrijven en zingen. Het boeit, verbindt en raakt. Mijn taalkracht zit in het schrappen. Net zolang tot de kern overblijft. Daar draait het om. Fijne zinnen!
EINDCIJFER
mijn geluksgetal
een voorgevoel
voor het geval
toch was het nog niet
zo bedoeld
het zat er tegen aan
de euforie alvast gevoeld
en ook weer laten gaan
© Vian Moo www.fijnzinnigeteksten.nl
Vrouwenavonden bij Lielies Vrouwenplein. Heb je behoefte aan tijd voor jezelf? Tijdens deze vrouwenavonden kun je je heerlijk ontspannen en opladen, kun je je aandacht echt even richten op jezelf. Op deze eerste avond beginnen we na een kennismakingsrondje met een korte meditatie, gevolgd door een visualisatie. Daarna gaan we aan de slag met het maken van je eigen moodboard. In de visualisatie kun je verduidelijking krijgen over wat je wensen zijn, wat je doelen zijn, waar je blij van wordt. Al knippend en plakkend wordt nog duidelijker wat op dit moment belangrijk voor je is en wat je wilt gaan creëren voor jezelf. Je gaat van denken naar voelen, dat is het niveau waar je verhelderende inzichten kunt krijgen over jezelf en waar veranderingen plaats kunnen vinden. Uiteraard neem je je eigen moodboard mee naar huis. Donderdag 4 oktober. Inloop vanaf 19.45 uur, aanvang 20.00 uur, einde 22.00 uur. Willem van Oranjestraat 45, Oosterhout. De avonden zijn los te volgen, kosten 10 euro. Opgave minimaal 1 dag tevoren bij: Lily 0645212472. Of via de Facebookpagina: Lielies Vrouwenplein.
Je kunt pas iets veranderen als je het erkent. Kijk eens goed naar je leven en de mensen in je leven. Wees eens eerlijk over wat er op dit moment niet goed gaat in je leven. Verzin geen uitvluchten, maar probeer er eens naar te kijken als een toeschouwer. Als je een gedachte, een situatie, een probleem, een toestand, een gedraging of emotie niet wilt accepteren, dan kun je nooit niets veranderen. Als wij onze eventuele negatieve gedragingen niet willen erkennen, dan gaat ons gedrag gewoon door. Hoe langer dat we wachten om datgene te accepteren wat we wellicht moeilijk vinden, des te vaster zal het deel uit gaan maken van ons leven, des te moeilijker kunnen er veranderingen tot stand gebracht worden. Als je gelooft in een gelukkig en zinvol leven, dan is het allereerst zaak om eerlijk te zijn tegenover jezelf. Ik nodig je uit om op dit moment eerlijk te zijn tegenover jezelf. Wat zou je graag willen veranderen?
Levensvraag: Leef je jouw leven of vier je jouw leven?
There is a place is een prachtig lied, het betekent dat er voor iedereen een plaats is in deze wereld. Zangeres Beth Pederson ontmoette in 1970 Cinde Borup en toen werden zij in de Folk muziek het bekende duo ‘Wild roses’. Dit nummer komt van hun eerste C.D. en ze hebben er vier gemaakt, ze hebben 28 jaar samen gezongen. Cinde is 1998 overleden. Beth treed nu op met haar man Bruce Bishop. Het duurt 1.30 voor de zang begint!
De dingen simpel houden is vrij moeilijk. De dingen moeilijk maken is daarentegen vrij simpel. Om-denken.
Een fijn gesprek. Acceptatie van dementie is natuurlijk voor diegene die het overkomt een mokerslag bij heldere hemel. Maar ook voor de kinderen van iemand die dement wordt is het een heel proces, wat natuurlijk verschillende kanten op kan. Ik heb het vijf jaar mee mogen maken, ik schrijf nu mogen, maar vooral de eerste jaren waren heel moeilijk. De fase van wel en niet helder. Ik ervoer het als mist. Soms zat moeder in de mist en dan opeens kon ze heel helder zijn. De mist neemt toe met de jaren. En langzaam raak je de persoon kwijt in het lichaam van je moeder. En vaak als ik van mijn moeder afkwam in het verzorgingstehuis het Hoge Veer in Raamsdonksveer, dan had ik pijn in mijn buik. En kwamen de tranen in de auto naar huis. Het was voor mij een moeilijk acceptatie proces. Ik was heel close met mijn moeder, ik was niet voor niets de jongste, de meest verwende. Op een bepaald moment zat ik met mijn moeder aan de grote tafel in de gesloten ruimte. En ontmoette ik een verzorgster die de hele kamer deed glimlachen, ze zong met de mensen liedjes, ze speelde spelletjes en ze was heel vrolijk. In mijn gesprek met haar hoe ze dat voor elkaar kreeg zei ze: Ik ervaar dit werk als mijn roeping, ik geniet hier iedere dag van en natuurlijk ben ik thuis ook niet altijd vrolijk, maar ik pas me aan het niveau van de patiënten aan. En ik stel me voor wat ik fijn zou vinden als ik hier zou moeten zijn. En wat ze ook deed met de mensen, gymmen, koken, ze genoten van haar! En toen heb ik een knop om kunnen zetten en ben ik mijn moeder en de bewoners anders gaan benaderen. In het begin een beetje onwennig, maar op een bepaald moment ging het vanzelf. Ik accepteerde dat was zoals het was en ging niet meer op bezoek bij mijn moeder, maar ik ging met haar en de andere mensen spelen. Luisteren, zingen, spelletje spelen, op hun niveau. Hoe ging dat dan bijvoorbeeld? Ik zit aan de grote tafel en mijn moeder, die haar hele leven gek was op kaartspel rikken, zei uit het niets tegen mij: “Kom jij maar uit”, zei ze. Maar wat bedoelde zij met “Kom jij maar uit”? Ah, als een flits van inzicht zag ik het ineens: zij was in haar verbeelding aan het rikken! Ik antwoordde: “Nee, ma, het is jouw beurt”. Het was een tijdje stil. Ik wachtte rustig af. “Ik weet niet hoe ik uit moet komen” zei mijn moeder”. “Waarom niet?”, vroeg ik. Weer even stil. “Ik heb alleen maar troeven in mijn hand.” “Wat is het probleem dan, ma?” “Ik ben bang dat ik weer zal verzaken. Ik heb heel vaak verzaakt.” “Oh… is dat het. Wat zouden je mede kaarters daarvan vinden, denk je?” Stilte. “Ach, die hebben ook zo vaak verzaakt. Die zullen dat niet erg vinden.” Lange stilte. “Ma,?’ Ja?” Volgens mij moet je nu al je kaarten op tafel leggen.” “Ja, dat is ‘t. Da’s goed.” Daarna waren we weer een hele tijd stil. We zeiden niets meer. Het leek alsof alles was gezegd wat er te zeggen viel. Voor ik vertrok legde ik nog even mijn hand op de hare. Voor een toehorende buitenstaander zou dat gesprek tussen mij en mijn moeder hoogstwaarschijnlijk als volkomen onbegrijpelijk zijn overgekomen, misschien zelfs als zorgwekkende wartaal. Maar ik vond het mooi. Het leek alsof zij daarmee de balans van haar leven opmaakte, dement en wel. Ik vond het een heel fijn gesprek. Maar wat is dat, een fijn gesprek? Of, wellicht beter gezegd: waarom vind ik dat imaginaire kaartspel met mijn moeder, ook nu nog, een goed gesprek? Omdat er volledige acceptatie was van “moeders zijn”! En iedere donderdagmorgen om de veertien dagen gingen we s’ morgens samen zingen in het zorgcentrum en dan liepen de tranen over onze wangen, want acceptatie is niet gemakkelijk, het is een heel proces! Bedankt Ma!
Het grootste geschenk dat je aan anderen kunt geven is het geschenk van onvoorwaardelijke liefde en acceptatie. Thich Nath Hanh.
Jaap Goudsmit (1951) is wetenschapper en onderzoeker, heeft baanbrekend werk verricht op het gebied van griep en aids. Heeft les gegeven in het AMC in Amsterdam en is een man met een visie. Hier presenteert hij voor Human, accepteer dat je doodgaat. Hij neemt je mee met feiten, kunst en een geruststelling.
We moeten leren accepteren dat verandering echt het enige is dat altijd plaatsvindt, en leren er op mee te liften en ervan te genieten. Paulo Coelho.
Parabel: perfect leven. Er was eens een man, die een perfect leven wilde leiden. Hiertoe besloot hij het ideale huis te bouwen. Hij bouwde een prachtige villa, met schitterende kamers. Hij schafte geweldige muziek aan, kocht de mooiste meubels en schilderde zijn huis in de meest schitterende kleuren. Na een paar maanden was zijn huis af en ging hij genieten van zijn perfecte leven in zijn perfecte huis. Schitterend! Na een paar dagen echter, merkte hij dat er toch geluiden van buiten binnenkwamen die zijn rust verstoorden. Hij liet weer een paar werkmannen komen en zorgde ervoor dat zijn huis volledig geluiddicht werd gemaakt. Toen het klaar was, zat hij heerlijk te genieten van zijn prachtige leventje in zijn geluidloos mooie huis. Toen zag hij echter een torretje over zijn vloer lopen. Weer liet hij werklieden komen, die al zijn ramen met kit dichtmaakten zodat er niets meer naar binnen kon. Weer zat hij na een paar dagen te genieten van zijn volledig geluiddichte huis met dicht gekitte ramen. Fantastisch! Na weer een paar dagen merkte hij echter, dat het zonlicht en maanlicht zijn huis binnendrongen en dat die zijn gemoedstoestand verstoorden. Dat was natuurlijk jammer van zo’n mooi huis. Dus weer kwamen de werklui en na een week hadden ze al zijn ramen geblindeerd, zodat er geen zon- of maanlicht meer binnen konden komen. Zo ging het met nog een aantal zaken: de mensen aan de deur, de brieven die binnenkwamen, de vogels op het dak en zelfs op een gegeven moment vond de man het verstorend om zijn huis uit te moeten om de onvolmaaktheden van het gewone leven op straat te aanschouwen. En zo verwerd zijn perfecte huis en zijn perfecte leven tot een verstikkende gevangenis… Betekenis van de parabel Deze parabel geeft het verschil aan tussen accepteren of niet accepteren. Het is ook het verschil tussen pleziertjes en geluk. Enkel en alleen verlangens vervullen leidt tot pleziertjes en genot. Dit is echter niet hetzelfde als geluk. Geluk impliceert dat je je ook leert te verstaan met ongemak, onvermogen en onvervulde verlangens. Dát is acceptatie.
Ingeborg Sergeant (1966) is een hele bekende zangeres geweest in Belgie. Ze heeft ooit aan het Euro songfestival mee gedaan voor onze zuiderburen. Tien jaar geleden gestopt met zingen en is een DRU yogaopleiding gaan volgen en geeft alweer jaren yogales in haar eigen mooie studio in de buurt van Brugge. Het draagt de naam: De evolutie en er vinden inderdaad evolutionaire workshops plaats. De evolutie is herinneren wie je bent, zegt Ingeborg! En dat begint met aanvaarden, een prachtig lied, helaas geen beelden. Voor meer informatie: www.evolutie.ws
Het moment waarop je je ergens te oud voor voelt, moet je het juist gaan doen! André van Duijn.
Een ligconcert van Martine van Wensveen en Fred Brouwer. Martine van Wensveen en Fred Brouwer nodigen jou uit voor een heerlijk ligconcert op de prachtige locatie van ‘Body and Spirit” in Oud-Beijerland. Martine en Fred creëren een moment van rust in een wereld waarin je wellicht van alles moet. Ze nemen je mee op een bijzondere reis van klanken. Een moment voor jezelf waarin je even helemaal níets hoeft. Fred bespeelt diverse bijzondere instrumenten zoals de shrutibox, sansula, sandawa, guzheng, shakuhachi en handpan. Martine brengt intieme luisterliedjes en vocale improvisaties. In een warm bad van akoestische klanken komen de werelden van Fred en Martine prachtig samen. Na afloop drinken we samen een kopje thee met wat lekkers. Matjes, kussens en dekens zijn aanwezig. Er zijn ook stoelen aanwezig in de ruimte, mocht je liever zitten gedurende het concert. Datum: Zondag 28 oktober. Aanvang: 15.00 uur. Bijdrage: Voorverkoop €17,50 | € 20,00 aan de deur. Adres: Body & Spirit, Zinkweg 222, 3262 BH Oud-Beijerland. Wil je zeker zijn van een plaatsje reserveer dan tijdig via: https://www.martinevanwensveen.nl/a-53427425/winkel/voorverkoop-ligconcert-28-10/
Van Piekeren naar acceptatie, naar loslaten! Met tips! Het leven is altijd in beweging, je weet nooit wat je te wachten staat. Je maakt leuke dingen mee en je maakt vervelende dingen mee. Soms gaat alles vlot vooruit en op andere momenten val je in een diep dal. Als mensen hebben we soms moeite met de realiteit, maar door er tegen te vechten of weerstand te bieden los je helemaal niets op. Je kan meer geluk in je leven creëren door je huidige situatie te accepteren. Accepteren wat je niet kunt veranderen. We hebben vaak de neiging om te vechten tegen de realiteit en om dingen te willen veranderen die we niet kunnen veranderen. We hebben geen invloed op het weer of op het gedrag van andere mensen. Dit kan een hoop stress en zorgen met zich meebrengen. Je zorgen maken over dingen die gebeurd zijn en die je niet meer kunt veranderen, heeft geen enkel nut. We denken vaak: ‘Waarom is mij dit overkomen?’, of ‘Waarom is het niet anders verlopen?’, maar niets in de wereld gaat deze situatie veranderen. Wat gebeurd is, is gebeurd. Je creëert alleen maar meer spanning door de dingen niet te accepteren. Het is een gevecht tegen de realiteit dat je nooit kan winnen. Door de realiteit niet te accepteren, vluchten we vaak weg in fantasieën. We gaan fantaseren over hoe het zou zijn als de dingen anders waren verlopen of we gaan wensen dat mensen veranderen, maar ondertussen gaat de werkelijkheid gewoon door. Wanneer je vecht of aandacht geeft aan een negatieve situatie, versterk je die alleen maar. De controle om de situatie aan te pakken ligt echter volledig bij jou. Zie in wat je nu kan doen en grijp die kans ook. Van zodra je dit inziet, zal je je een pak vrijer voelen. Wanneer je leert accepteren, ga je veel meer energie krijgen. Acceptatie zorgt voor rust en ontspanning in je leven. We beseffen vaak niet hoeveel moeite het kost om te wensen dat de realiteit anders was. Door weerstand te bieden, zwem je tegen de stroom van het leven in.
Stop dus met energie te verspillen door te willen dat alles anders was. Met de stroom meezwemmen kost je immers veel minder moeite. Observeer je gevoel en kijk waar het vandaan komt, maar probeer het niet te verdringen of er tegen te vechten. Als je ook in moeilijke tijden het leven kan accepteren zoals het is: Vind je rust en vrijheid. Krijg je meer energie. Voel je je gelukkiger. Heb je meer kans om een mooie toekomst op te bouwen. Door regelmatig stil te staan en meer tot jezelf te komen, kan je het leven accepteren zoals het nu is. Door te accepteren kom je uit je oeverloze geklaag en zie je de werkelijkheid zoals ze is. Dit ‘helder zien’ heeft enorm veel voordelen. Je krijgt meer inzichten in het leven, in jezelf en in andere mensen. Tips die kunnen helpen om meer tot jezelf te komen zijn: Van Piekeren naar acceptatie
“Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Franciscus van Assisi. Wanneer we zelf verantwoordelijkheid nemen voor onze gedachten, gevoelens en gedrag, zijn we in staat om veranderingen aan te brengen wanneer ons leven daarom vraagt. We zijn niet overgeleverd, we hebben de regie. Daar is echter wel moed voor nodig. Bepaalde omstandigheden en situaties zijn echter niet maakbaar en/of te sturen. Net zo min als dat wij de ander kunnen sturen. Het is dan de kunst om dit in te zien, te erkennen om het vervolgens te accepteren en leren los te laten. Wijsheid is leren inzien wanneer we zelf veranderingen aan dienen te brengen in ons leven en wanneer we ons juist dienen te overgeven aan ons leven.
Als je iemand behandelt zoals hij is, dan zal hij blijven zoals hij is. Als je iemand behandelt alsof hij was wat hij zou kunnen zijn, dan wordt hij zoals hij zou kunnen zijn… Jaap van Zweden.
Renze Ferwerda ken ik al heel lang en ik ben nog steeds een fan van Renze. Hij is zo woord begaafd, heeft zo’n prettige stem en brengt zijn liedjes van hart tot hart. Je mag er zijn, is een nummer wat ik nog altijd graag hoor. We kunnen soms zo angstig, streng, kritisch en veeleisend zijn dat we vergeten dat we er gewoon mogen zijn. Het is helaas zonder levend beeld, maar niet minder mooi! Ik heb alle C.D. ’s en was ook bij de laatste C.D. presentatie van Laat Geluk. Renze heeft vaak op de midzomermeditaties gezongen in de Mariakerk. Maar nu treedt hij 11 november aanstaande weer op in theater de Schelleboom in Oosterhout. Aanvang 14.00 uur en de kosten zijn 15 euro. Kaartjes zijn te bestellen bij https://www.deschelleboom.nl
Geniet nooit met mate. Loesje.
Om los te kunnen laten is liefde nodig. auteur onbekend. Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt, het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen. Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen. Loslaten is niet het onmogelijk maken, maar toestaan om te leren van menselijke consequenties. Loslaten is machteloosheid toegeven, het geen betekent dat ik het resultaat niet in de hand heb. Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om. Loslaten is niet even regelen, maar ondersteunend zijn. Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn. Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen, maar het anderen mogelijk maken om hun eigen lot te bepalen. Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien. Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren. Loslaten is niet treiteren, schelden of ruziemaken, maar juist zoeken naar de eigen tekortkomingen en die verbeteren. Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt en mezelf er gelukkig mee prijzen. Loslaten is niet kritiek leveren, of hun leven voor hen leiden, maar proberen te worden wat ik droom te zijn. Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst. Loslaten is minder vrezen en meer liefhebben………………..
Als je ertegen vecht, vecht het terug. Als je ervoor vlucht, komt het je achterna. En als je het laat zijn, kan het ook weer gaan. President Obama.
Dandapani is een Hindoe priester en spreker over zelfontwikkeling. Hij is van Sri Lankaanse afkomst, groeide op in Australië en na zijn afstuderen aan de universiteit als ingenieur, liet hij het achter zich om een hindoe-monnik te worden onder leiding van een van de belangrijkste spirituele leiders van het hindoeïsme, Sivaya Subramuniyaswami. Gedurende 10 jaar leefde hij een leven van serieuze persoonlijke discipline en training in het klooster van zijn goeroe in Hawaï. Toen zijn geloften zeven jaar geleden afliepen, koos hij ervoor de wereld alleen te verkennen. Hij maakte van New York City zijn nieuwe thuis, vastbesloten om te leven en zichzelf te oefenen alles wat hij leert in de meest opwindende en uitdagende stad ter wereld. Hij werkt met een verscheidenheid aan individuen, bedrijven en organisaties over de hele wereld en leidt trainingen door middel van workshops, retraites. Deze TedX Talk gaat over concentratie, zodat je leert hoe je jezelf beter kunt concentreren en focussen.
Bloemen, geur aan het vers gemaaide gras, gezang van de vogels en smaak aan de wijn. Ilja Gort.
Politici in discussie over klimaatverandering! Klimaatverandering wordt door veel mensen gezien als een ‘ver van mijn bed show’. Ook overheden en het bedrijfsleven worden er vaak van beschuldigd zich slechts te richten op de korte termijn, en weinig bezig te zijn met de opwarming van de aarde en de stijgende zeespiegel. Kunstenaar Isaac Cordal laat in zijn werk met veel donkere humor zien waar deze kortzichtigheid toe leidt.
Ik heb geleerd dat mensen vergeten wat je hebt gezegd of gedaan, maar ze zullen nooit vergeten welk gevoel je ze gegeven hebt. Jos Brink.
Leona Louise Lewis (1985) is een Engelse zangeres. Ze verwierf bekendheid door het derde seizoen van de Britse versie van het populaire programma The X Factorte winnen. Hier zingt ze footprints in the sand. We kennen allemaal het gedicht van de voetstappen in het zand. In feite is het een Gospel, maar Leona zingt het zo mooi, dat de persoon die naast je loopt ook je vriend, je ouder, je liefde, je leraar, je maatje kan zijn, die jou volledig accepteert zoals je bent!
Geen beter kompas voor het leven dan je eigen hart. Kahlil Gibran.
Een vlog van Lia! Lia zoekt nog steeds een werkplaats! Maar Lia heeft ook het vloggen gevonden. Vloggen is een kort filmpje, waarin je iets met de ander wilt delen. Ik ken Lia al héél lang en op de vraag of ze voor de nieuwsbrief een maandelijkse vlog kan maken? Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Lia werkt iedere maand in het thema van de nieuwsbrief. Lia van harte welkom en neem ons iedere maand even mee in jouw creatieve geest. Martine van Wensveen, Lia’s partner en sidekick zal regelmatig een rol spelen in de filmpjes.
Ergens voorbij goed en kwaad ligt een veld… daar wil ik je graag ontmoeten.
Rumi.
Inloophuis Poppy’s activiteiten! Kanker kan je leven totaal op z’n kop zetten. Als je zelf de diagnose krijgt. Of iemand die je lief is. Dan merk je hoe moeilijk het is om opnieuw zin te geven aan je leven. Poppy’s wil er voor jou zijn. Door een fijne plek te creëren waar je naartoe kunt gaan. Een ongedwongen en huiselijke ontmoetingsplek, waar je kunt praten of zwijgen, huilen of lachen. Waar je mag zijn wie je bent. En door activiteiten te organiseren waaraan je kunt deelnemen of waar je naartoe kunt komen. Het Inloophuis biedt een ontspannen ontmoetingsplaats voor mensen die geraakt zijn door kanker en hun naasten. Hier kun je ook even níet met ‘ziek zijn’ bezig zijn. Bijna alles kan, niets moet… Er is een grote diversiteit aan activiteiten van Yoga, wandelen, euritmie, high tea, schilderen, boekenclub, op verhaal komen, teveel om op te noemen! kijk op: http://inloophuispoppys.nl/
Acceptatie in het Eagle shelter in Dongen. De Eagle Shelter is een veilige inloopplek en vrijplaats van ontmoeting, creativiteit, (her)ontdekken van talenten, inbrengen & halen, hoop, groei & herstel. Geheel verweven met de Inloop vrijplaats is het ook een Recovery College, beiden zijn te vangen in de kernwoorden: Ontmoet-Verbind-Durf-Creëer-Overwin-Groei. Eagle Shelter is in 2014 als onafhankelijke non-profit organisatie ontstaan vanuit passie en gebundelde krachten (ervaringsdeskundigheid en SRH rehabilitatie/Strengths model). Elk mens heeft hoop, eigen regie en kansen nodig om (weer) te kunnen ontdekken, durven dromen en te groeien! Present zijn, ontmoeten van mens tot mens, herstelgericht – krachtgericht – oplossingsgericht naar mensen kijken zit in de genen van de Eagle Shelter. Daar doorheen loopt ook het gedachtegoed van een Recovery College die uitgaat van het principe dat (weer) durven leren een belangrijk onderdeel is van herstel, persoonlijke ontwikkeling en welzijn. Het leer-, herstel-, en groei principe loopt dus als een rode draad dwars door de gehele cultuur en het functioneren van de Shelter. Op deze manier vormt de Eagle Shelter een gratis laagdrempelige ontmoetingshaven voor een iedereen die dat (even) nodig heeft, ongeacht leeftijd, achtergrond of levensverhaal. Een plek waar iedereen welkom is en niemand wordt buitengesloten en waar je jezelf mag zijn. Waar men zo kan binnenlopen, kan ontmoeten, zonder sturing in beweging en in kracht kan komen. Waar men creativiteit kan halen of delen en talenten (her)ontdekken. Waar men zelf kennis en ervaringen kan inbrengen en daarnaast ook kan ontvangen. Waar men afwisselend zowel leerling als leermeester mag en kan zijn. Omdat men zo kan binnen stappen en alleen voornaam hoeft te delen ontstaan ontmoetingen van mens tot mens zonder (voor)oordeel. Men mag alles waar men last van heeft zoals labels of oordelen van anderen bij de ingang achterlaten. Iedereen heeft krachten en talenten ook als men (tijdelijk) vastloopt. Gasten kunnen uit eigen keuze en in eigen tempo talenten en ervaringen met elkaar delen. Men geeft het door aan elkaar en zet elkaar in beweging. Zo geven alle gasten samen de Shelter vorm, en ervaart men (weer) kracht, hoop en groei. Empowerment en Herstel krijgen hier vorm en gaan krachtig olievlekken. Vanaf moment van binnenstappen krijg men automatisch een nieuwe positieve identiteit, iemand is afwisselend gast, leerling, leermeester. Men stapt binnen als mens en is dus gelijk. Lees meer: Eagle Shelter tekst nieuwsbrief vader Noah
Justine) Pelmelay (1958) is een Nederlandse zangeres. Bekend van heel veel achtergrondkoortjes en in 1989 vertegenwoordigde ze Nederland op Eurosongfestival. Ze werd 15e en ze woont in Zwijndrecht en heeft drie kinderen: een dochter en een tweeling (een dochter en een zoon). Eind 2012 werd bekend dat Pelmelay lijdt aan een ernstige beenmergziekte.
‘The questions we ask shape the answers we get… Marshall Rosenberg.
Plaats reactie